துளசிதாசர், முதல் காண்டமான பாலகாண்டத்தில் கூறுகிறார்,
“साधु चरित सुभ चरित कपासू।
निरस बिसद गुनमय फल जासू॥
जो सहि दुख परछिद्र दुरावा।
बंदनीय जेहिं जग जस पावा॥”
“ஸாது சரித ஸுப சரித கபாஸூ I நிரஸ பிஸத குநமய பல ஜாஸூ II
ஜோ ஸஹி து:க பரசித்ர துராவா I பந்தநீய ஜேஹிஂம் ஜக ஜஸ பாவா II”
அதாவது, “துறவிகளின் இயல்பு தூய பருத்திச் செடியைப் போன்றது, அதன் பழம் சுவையற்றதாக இருக்கலாம், ஆனால் மகத்தான மற்றும் தன்னலமற்ற நன்மைகளைத் தருகிறது.
துறவிகள் பருத்தியைப் போன்றவர்கள், அவர்களின் செயல்கள் கறைபடாதவை மற்றும் நன்மை நிறைந்தவை. பருத்தி மக்களுக்கு மிக அவசியமான ஆடையாக மாறுவதற்க நூற்பு மற்றும் நெசவு எனும் மிகக்கடினமான செயல்முறை கஷ்டங்களைத் மேற்கொண்டு நலன் காக்கும்விதமாக மாறுவது போல, துறவிகள் மற்றவர்களின் நலன் மற்றும் மேம்பாட்டிற்காக சிரமங்களைத் தாங்குகிறார்கள்.”
மானஸ் பாடல்கள், வால்மீகியின் ராமாயணத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது, ஆனால் நீளம் மிகக் குறைவு (12000 வரிகள்). இது ஏழு காண்டங்களில் உள்ளது, ராம கதா என்ற புனித ஏரிக்கு வழிவகுக்கும் ஏழு படிகளாகும். இது புனித மக்களின் மகத்துவத்தை புகழும் பாடல்களால் தொடங்குகிறது. பெரியவர்கள் மற்றும் துறவிகளின் ஆசீர்வாதங்கள் நமக்கு வாழ்க்கையில் மிக மிகஅவசியம் என்று துளசிதாசர் தொடர்ந்து குறிப்பிடுகிறார்.

துளசிதாசர் கூறுகிறார்,
“पर अकाजु लगि तनु परिहरहीं।
जिमि हिम उपल कृषी दलि गरहीं॥
बंदउँ खल जस सेष सरोषा।
सहस बदन बरनइ पर दोषा॥”
பர அகாஜு லகி தநு பரிஹரஹீஂ. I ஜிமி ஹிம உபல கரிஷீ தலி கரஹீஂ II
பஂதஉ கல ஜஸ ஸேஷ ஸரோஷா I ஸஹஸ பதந பரநஇ பர தோஷா II.
ஆலங்கட்டிக்கு ஒப்பிடப்படும் விமர்சகர்களை,அருகிலேயே வைத்துக்கொள்ளவேண்டும்
பயிர்களை நாசமாக்கிய பிறகு கரையும் ஆலங்கட்டி மழையைப் போல, மற்றவர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்க சில ஆத்மாக்கள் தங்கள் உயிரையும் தியாகம் செய்கிறார்கள். அத்தகைய துன்மார்க்க ஆன்மாக்களுக்கும் நான் மரியாதை செலுத்துகிறேன், அவர்களை ஆயிரம் முகங்களைக் கொண்ட பாம்பு கடவுளான ஆதிசேஷனுடன் ஒப்பிடுகிறேன், ஏனென்றால் அவர்கள் இடைவிடாமல் மற்றவர்களின் தவறுகளைச் சொல்லி, ஆயிரம் வாய்களைப் பெற்றவர்களைப் போல வெறுப்பைக் கக்குகிறார்கள்.
கபீர்தாசர் மேலும் கூறுகிறார்.
“निंदक नियेरे राखिये, आंगन कुटी छावायें बिन पानी साबुन बिना, निर्मल करे सुहाए”
“நிந்தக நியேரே ராகியே , ஆங்கன் குடி சாவாயேந்
பிந பாநி ஶாபூநஂ பிநா , நிரஂமலஂ கரே ஸுஹாஏ “
அதாவது “உங்கள் விமர்சகர்களை அருகில் வைத்திருங்கள், அவர்கள் சோப்பு மற்றும் தண்ணீர் போன்றவை எதுவுமே இல்லாமல் உங்களை சுத்தம் செய்கிறார்கள்”.
துளசிதாசர் தனது காவியத்தை சமஸ்கிருதத்தில் எழுதாமல் பிரபலமான மொழியான அவதியில் எழுதியதற்காக விமர்சிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. அவர் அயோத்தியை விட்டு காசிக்குச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. காசி விஸ்வநாதர் கோவிலில், ஒரு காலத்தில் , அவர்மீது நிராகரிப்பைக் காட்ட நடந்த ஒரு சம்பவம் .துளசிதாஸர் அவதியில் எழுதப்பட்ட மானஸ், சமஸ்கிருத புத்தகக் குவியலில் எல்லாபுத்தகங்களுக்கும் கீழே,அடிப்பகுதியில் வைக்கப்பட்டது. காலையில் கோயில் திறக்கப்பட்டபோது, என்ன அதிசயம்.அங்கே மானஸ் எல்லா புத்தகங்களுக்கும் மேலே சிவனின் கையொப்பத்துடன் காணப்பட்டது. துளசிதாசரின் அவதி காவியத்தை அவரது விமர்சகர்கள் எளிதில் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்பதற்கான ஒரு சான்றாக இந்தக் கதை இருக்கலாம்.

இந்து மரபின் நிர்குண (பண்புகளுக்கு அப்பாற்பட்டது) மற்றும் சகுண (வடிவங்கள் மற்றும் குணங்களைக் கொண்ட கடவுள்) வழிபாட்டிற்கு இடையிலான முரண்பாட்டை, மானஸ் அழகாக ஒத்திசைக்கிறது. இது சிக்கலான மனோதத்துவ வாதங்களைப் பயன்படுத்துவதில்லை. . பக்தர்களின் அன்பை மதித்து, நிற்குணனான பிரமன் தனிப்பட்ட கடவுளாக (சகுணனாக) மாறுகிறார்.
பாலகாண்டதஂதிலஂ சிவ பார்வதி வசனம் கூறுகிறது.
“सगुनहि अगुनहि नहिं कछु भेदा।
गावहिं मुनि पुरान बुध बेदा॥
अगुन अरूप अलख अज जोई।
भगत प्रेम बस सगुन सो होई॥
ஸகுநஹி அகுநஹி நஹிஂ கசு பேதா I காவஹிஂ முநி புராந புத பேதா II
அகுந அருப அலக அஜ ஜோஈ I பகத ப்ரேம பஸ ஸகுந ஸோ ஹோஈ II.
“(உருவத்துடன்) வெளிப்படும் கடவுளுக்கும், வெளிப்படுத்தப்படாத (பண்புகளுக்கு அப்பாற்பட்ட) கடவுளுக்கும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை. முனிவர்கள், புராணங்கள், மதிப்பிற்குரிய அறிஞர்கள் மற்றும் வேதங்கள் அனைத்தும் இந்த உண்மையை மக்களுக்கு உணர்த்துகிறார்கள் . சர்வவல்லமையுள்ள ப்ரம்மன்,(பிரம்மம்) ஜடப் பண்புகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர், உருவமற்றவர், மனம் மற்றும் புலன்களின் பிடிமானத்திற்கு அப்பாற்பட்டவர், பிறவி இல்லாதவர். இருப்பினும், தனது பக்தர்களின் எல்லையற்ற அன்பால் கவரப்பட்டு,
(அவரஂ) மனித உருவில் வெளிப்படுகிறார்.” “நிர்குணா” என்ற வார்த்தைக்கு ஆங்கிலத்தில் சரியான சமமான பொருள் இல்லை என்பதை நினைவில் கொள்க.

வேதாந்த தத்துவங்கள் நம் அன்றாட வாழ்க்கையின் நடைமுறைகள் (விளக்கங்கள்) மூலம் நமக்கு சிறப்பாகக், எளிமையாகக் கற்பிக்கப்படுகிறது..இல்லாவிட்டால் அதன் உண்மைகளை எளிதில் புரிந்து கொள்வது மிகக்கடினம்
வேதாந்தத்தின் முக்கிய நோக்கம் என்னவென்றால், பிரம்மம் மட்டுமே உண்மையானது, ஜீவன் பிரம்மத்தைத் தவிர வேறில்லை. பரந்த கடலில் எண்ணற்ற அலைகள் உருளும். ஒவ்வொரு அலையும் மற்றொன்றிலிருந்து வேறுபடுகின்றது என்பதை காண்கின்றோம்.மேலும் ஒவ்வொரு அலையையும் ஒவ்வொன்றாக தனித்தனியாக உணர முடியும். ஆனால் அனைத்தும் கடல் நீர்மட்டுமே, அவை அந்தப் பெரியகடலிலிருந்து வேறுபடவில்லை…இது நாம அறிந்த உண்மைதானே
அனைத்தும் உண்மையில் ஒன்றுதான். வேறுபாடு மட்டுமே வெளிப்படையானது.
துளசிதாசர் பாலகாண்டதஂதிலஂ எழுதுகிறார்.
“गिरा अरथ जल बीचि सम कहिअत भिन्न न भिन्न।
बंदउँ सीता राम पद जिन्हहि परम प्रिय खिन्न॥
அதாவது, வார்த்தைகளும் அவற்றின் அர்த்தங்களும், தண்ணீரும் அதன் அலைகளும் தனித்தனியாகத் தோன்றினாலும், இயல்பாகவே ஒன்றே என்பது போல, ராமரும் சீதையும் கூட. அவர்கள் தனித்தனியாகத் தோன்றினாலும், சாராம்சத்தில் ஒன்றுதான். யாருக்கு தாழ்மையானவர்களும் பரிதாபகரமானவர்களும் மிக அதிகம் பிரியமானவர்களாக அமைகிரார்களோ அவர்களின் தாமரை பாதங்களை நான் தாழ்மையுடன் வணங்குகிறேன்.

துளசிதாசரஂ தனது படைப்புகள் சிவபெருமானின் ஈர்ப்பால் ஏற்பட்டது எனக்கூறுகிறார், அதை மேலும் செம்மைப்படுத்துமாறு தனது பார்வையாளர்களை பணிவுடன் கேட்டுக்கொள்கிறார். ராமரும் சிவனும் ஒருவருக்கொருவர் புகழ்ந்து பாடும் ஏராளமான ஸ்லோகங்கள் பல மானஸில் உள்ளன. இதன்மூலம் (நுட்பமாக ) கடவுள் ஒருவரே என்ற கருத்தை துளசிதாசரஂ முன்வைத்தார். சைவர்களுக்கும் வைணவர்களுக்கும் இடையிலான வேறுபாடுகளை துளசிதாசரஂ (இணைத்தார் ) நீக்கினார். காஷ்மீரி சைவம் போன்ற மக்களிடம் அதிக தாக்கம் கொண்ட தத்துவங்களில், சிவன் நிர்குண (உருவமற்ற கடவுள்) மனநிலையின் வெளிப்பாடே என்பதையும் துளசிதாசரஂ அறிந்திருந்தார்.
துளசிதாசரஂ எழுதுகிறார்,
“संभु प्रसाद सुमति हियँ हुलसी।
रामचरितमानस कबि तुलसी॥
करइ मनोहर मति अनुहारी।
सुजन सुचित सुनि लेहु सुधारी॥
அதாவது, சம்பு பகவானின் அருளால், துளசிதாசரஂ அவர்களின் இதயத்தில் அழகான மற்றும் தெய்வீக அறிவு பொங்கி வழிந்தது, ஸ்ரீ ராமசரிதமானஸை இயற்ற அவரைத் தூண்டியது. ஒரு கவிஞராக, துளசிதாஸ் அவர்கள், தனது சொந்த புரிதலுக்கு ஏற்ப மக்கள் அனைவரின் இதயத்திற்கும் மகிழ்ச்சியைத் தர முயற்சிக்கிறார் ..தான் பெற்ற இன்பம் இந்த வையகம் பெற தன் உணர்வுகளை பக்திப் பாடல்களாக கொடுத்துள்ளார். அதே நேரத்தில், உன்னதமானவர்கள் தங்கள் தூய்மையான மற்றும் விவேகமான மனதுடன் நுண்ணறிவோடு அதைக் கேட்டு, தேவைப்பட்டால் அதை மேலும் செம்மைப்படுத்துமாறு பணிவுடன் கேட்டுக்கொள்கிறார். இதிலிருந்து அவரது பணிவும் , உத்தம குணமும் வெளிப்படுகிறது.

புராணக்கதைகளின் படி , தக்ஷன் சதியின் தந்தை. அவர் மிக அதிகம் செல்வம் படைத்தவன் மட்டுமல்லாமல் ஆணவம் படைத்தவன். எனவே சதி , சிவனைப் போன்ற ஒரு துறவியை மணப்பதை அவர் எதிர்க்கிறார். அவர்களை அவமதிப்பதற்காகவே, தக்ஷன் ஒரு பெரிய யாகத்தை ஏற்பாடு செய்து, அதற்கு வேண்டுமென்றே அவரது மருமகனை அழைக்கவில்லை. அவனது கருத்தையும் கர்வத்தைக் அறிந்த சிவன் யாகத்திற்கு செல்ல வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்திய போதிலும் சதி யாகத்திற்கு செல்ல முடிவு செய்கிறார். சதி யாகத்திற்கு வந்தபோது,தக்ஷன் மீண்டும் சிவனை அவமதிக்கிறார். அவமானத்தைத் தாங்க முடியாமல், சதி யாகத்தில் புகுந்து தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள். இது சிவனுக்கு மிகுந்த கோபத்தை ஏற்படுத்துகிறது.அதனால் சிவன் பாதி எரிந்த பாரவதியின் உடலுடன் பிரபஞ்சத்தைச் சுற்றி நடனமாடுகிறார். துளசிதாசரஂ , முன்பே இந்து புராணங்களின் சாராம்சத்தை அறிந்திருந்தார், அவற்றைத் திறமையாக தனது படைப்புகளில் ஒருங்கிணைத்தார். இந்தக் கதையின் மூலம், அதிகாரத்தால் யார் வேண்டுமானாலும் ஆணவம் எனும் போதையில் மூழ்கி விடலாம் என்று துளசிதாசரஂ எச்சரிக்கிறார்.
துளசிதாசர்எழுதுகிறாரஂ,
“बड़ अधिकार दच्छ जब पावा।
अति अभिमानु हृदयँ तब आवा॥
नहिं कोउ अस जनमा जग माहीं।
प्रभुता पाइ जाहि मद नाहीं॥ .
அதாவது, தக்ஷனுக்கு இந்த உயர்ந்த பதவியும் அதிகாரமும் கிடைத்தபோது, அவரது இதயம் பொய்யான பெருமையால் நிறைந்தது. இந்த உலகில், அதிகாரத்தைப் பெற்ற பிறகு ஆணவத்தால் போதையேறாதவர்கள் எவருமில்லை.

துளசிதாசரஂ எழுதுகிறார்,
“जिन्ह कें रही भावना जैसी।
प्रभु मूरति तिन्ह देखी तैसी॥
அதாவது, ஒவ்வொரு நபரும் தங்கள் இதயத்தில் மிகவும் நேசித்த அதே ராமரைக் அதே வடிவத்தில் கண்டார்கள்.இது சீதா சுயம்வரத்திற்காக ஜனகரின் அரண்மனைக்குள் ராமர் நுழையும் போது எழுதப்பட்டது. ஆனால் இதன் மூலம், துளசிதாஸர் இந்து மதத்தை வரையறுத்துள்ள ஆன்மீக பன்மைத்துவத்தை சற்று கிண்டல் செய்கிறார் என தோன்றுகிறது. ஒருவர் தனது உணர்ச்சிகள் மற்றும் தேவைகளுக்கு ஏற்ப கடவுளை கற்பனை செய்யலாம். இந்து மதம் சில நேரங்களில் பல தெய்வ வழிபாடு என்று அழைக்கப்படுகிறது – பல கடவுள்களை வணங்குதல். உண்மையில் இது பக்தர்களின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு வடிவங்களில் கடவுளை வணங்குவதை ஆதரிக்கிறது.

அயோத்தி காண்டத்தில், ராமர் நாடுகடத்தப்பட்டு பெரும் துன்பங்களைச் சந்தித்ததாக நிஷாதராஜா புலம்புகிறார். லட்சுமணன் அமைதியாக பதிலளிக்கிறார்,
“सपनें होइ भिखारि नृपु रंकु नाकपति होइ।
जागें लाभु न हानि कछु तिमि प्रपंच जियँ जोइ॥
அதாவது, ஒரு ராஜா பிச்சைக்காரனாக மாறினாலும், ஒரு ஏழை கனவில் சொர்க்கத்தை ஆணஂடாலுமஂ, விழித்தெழுந்த பிறகு, நஷ்டமோ லாபமோ எதுவும் எஞ்சியிருக்காது என்பது போல, இந்த ஜடவுலகத்தை, உண்மையற்றதாகவும், நிரந்தரமற்றதாக, இதயத்தில் புதைந்துள்ள வெறும் மாயையாகவும் கருத வேண்டும்.
பௌதிக உலகமே மாயை , உண்மையற்றது (நிலையான காலம்) என்பதை நிரூபிக்க, உபநிடதங்களும் விழிப்பு, கனவு மற்றும் ஆழ்ந்த தூக்க நிலைகளின் கருத்தைப் பயன்படுத்துகின்றன.

நமது வாழ்க்கை, இந்த & முந்தைய ஜென்மங்களில் நாம் செய்த கர்ம பலன்களாகும் – இது இந்து நெறிமுறைகளின் ஒரு முக்கிய கோட்பாடு. அயோத்தி காண்டத்தில், ஸ்ரீ ராமரின் வனவாசம் குறித்து மன்னர் தசரதர் வருந்தி செயலற்று புலம்பிய போது, (மன்னர் தசரதரை) அவரது ஆலோசகர் சுமந்திரர் அவரை ஆறுதல்படுத்துகிறார்.
“जनम मरन सब दुख सुख भोगा।
हानि लाभु प्रिय मिलन बियोगा॥
काल करम बस होहिं गोसाईं।
बरबस राति दिवस की नाईं॥
.அதாவது, பிறப்பு மற்றும் இறப்பு, இன்பம் மற்றும் துக்கம், இழப்பு மற்றும் ஆதாயம், அன்புக்குரியவர்களிடமிருந்து இணைதல் மற்றும் பிரிவு, இவை அனைத்தும், ஓ ஆண்டவரே, காலம் மற்றும் கர்மாவால் மட்டுமே நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. பகல் இரவாகவும், இரவு பகலாகவும் மாறுவது எப்படி அதன் நியமம் தவராமல் நடக்கிறதோ அதே போல, (அவை) இவைகளும் தவறாமல் மாறிக்கொண்டே இருக்கின்றன.

मैं आरु मोर तैं माया அதாவது “நான்” மற்றும் “என்னுடையது”, “நீ” மற்றும் “உன்னுடையது” எல்லாம் மாயா” என்ற வரி அதன் அற்புதமான ( சுருக்கத்திற்காக) தெளிவானகருத்திற்காக தனித்து நிற்கிறது. இது உபநிடதங்களின் மகாவாக்கியங்களை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.
ஆரண்ய காண்டத்தில், வனவாசத்தின் போது, காட்டில் சற்று ஓய்வான, அமைதியான நேரத்தில ராமர், லட்சுமணனுக்கு இந்து மரபின் சில அடிப்படைக் கருத்துக்களை, தத்துவங்களை தோளிவாக விளக்குகிறார் – மாயா, ஞானம், ஜீவன், ஈஸ்வரன், பக்தி என்பவை
பற்றிய விளக்கங்கள்…தருகிறார்.
துளசிதாசரஂ எழுதுகிறார்,
“थोरेहि महँ सब कहउँ बुझाई।
सुनहु तात मति मन चित लाई॥
मैं अरु मोर तोर तैं माया।
जेहिं बस कीन्हे जीव निकाया॥
அதாவது, நான் உங்களுக்கு எல்லாவற்றையும் சுருக்கமாக விளக்குகிறேன். அன்புள்ள சகோதரரே, உங்கள் இதயத்தையும் மனதையும் ஒருமுகப்படுத்தி கவனமாகக் கேளுங்கள். “நான்” மற்றும் “என்னுடையது”, “நீ” மற்றும் “உங்களுடையது” என்ற உணர்வு அனைத்தும் அனைத்து உயிரினங்களின் மீதும் மனிதன் ஆதிக்கம் செலுத்தும் மாயை (மாயை சக்தி).ஆகும்…

உத்தரகாண்டதஂதிலஂ, துளசிதாசரஂ ராம ராஜ்ஜியத்தில் நிலவிய அருமையான ஒழுக்க நிலை பற்றி பேசுகிறார், அங்கு நோய் பயம் இல்லை, வன்முறை அச்சுறுத்தல் இல்லை மற்றும் முழுமையான நல்லிணக்கம் உள்ளது. ராம ராஜ்ஜியத்தில், மக்கள் மற்றவர் யாரையும் வெற்றிகாண்பதில் கவனம் செலுத்துவதில்லை, ( ஆனால் ) தங்கள் சொந்த மனதை வெல்வதில் கவனம் செலுத்துகிறார்கள் என்று துளசிதாசரஂ கூறுகிறார். நல்லொழுக்கம் மேலோங்கி நிற்கிறது & இயற்கையின் கொடை ஏராளம். காந்திஜி இந்த விளக்கத்தின் அடிப்படையில் நல்லாட்சி பற்றிய தனது கருத்துக்களை உருவாக்கினார். காந்திஜி தனது வாழ்க்கையில் ஒரே ஒரு படத்தை மட்டுமே பார்த்ததாகக் கூறப்படுகிறது, அது விஜய் பட் இயக்கிய ‘ராம் ராஜ்ஜியம்’.
இந்திய பாரம்பரியத்தில் தன்னை, தன்மனதை வெல்வதையே (எப்போதும் ) உயர்ந்த சாதனையாகக் கருதப்பட்டது. இது தான் மிகக்கடினமானஆனால் உன்னதமான வெற்றியாகும் பதற்றப்படாமல்.
ஜைனர்கள் மிகவும் பிரபலமான தங்கள் தீர்த்தங்கரரை (ஆசிரியர்) ‘மகாவீரர்’ (‘சிறந்த போர்வீரன்’) என்ற பட்டத்துடன் கௌரவித்தனர், ஏனெனில் அவர் தன்னைத்தானே வெல்வது எப்படி என்பதற்கான அறிதலில் மட்டுமே மூழ்கி இருந்தார்.
துளசிதாசரஂ எழுதுகிறார்
“दंड जतिन्ह कर भेद जहँ नर्तक नृत्य समाज।
जीतहु मनहि सुनिअ अस रामचंद्र कें राज॥
அதாவது, ராமரின் ராஜ்ஜியத்தில், தண்டனையின் அடையாளமாக ஒரு கோலை யாரும் பயன்படுத்தவில்லை, துறவிகள் அதை ஒரு மத சின்னமாக ஏந்திச் சென்றனர். மக்கள் ஒற்றுமையுடன் வாழ்ந்தனர், இசை மற்றும் நடன மாறுபாடுகளில் மட்டுமே வேறுபாடுகள் தெளிவாகத் தெரிந்தன, அவர்களின் நிகழ்ச்சிகளின் மாறுபட்ட குறிப்புகள் மற்றும் தாளங்களில் பிரதிபலித்தன. ராமரின் களத்தில், “மற்றவர்களை வெல்” என்ற சொற்றொடர் ஒருவரின் சொந்த புலன்களை வெல்வதற்கான சூழலில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டது.

துளசிதாசரஂ, துஷ்டர்களை அழகான மயிலுடன் ஒப்பிடும் ஒரு ஆச்சரியமான ஒப்பீடு. அவர் உத்தர-காண்டில் எழுதுகிறார்,
“झूठइ लेना झूठइ देना।
झूठइ भोजन झूठ चबेना।
बोलहिं मधुर बचन जिमि मोरा।
खाइ महा अहि हृदय कठोरा॥

ஜுடஇ லேநா ஜுடஇ தேநா I
ஜுடஇ இ போஜந ஜுட சபேநா II
போலஹிஂ மதுர பசந ஜிமி மோரா I.
காஇ மஹா அதி ஹரிதய கடோரா II

அதாவது, துஷ்டர்கள் தங்கள் எல்லா நடவடிக்கைகளிலும் தவறு செய்கிறார்கள்; வீட்டிலோ, வியாபாரத்திலோ, அல்லது உணவருந்தும்போதோ . அவர்களின் வார்த்தைகள் தேன் போல இனிமையாக இருக்கும், மயிலின் புற அழகு போலவே,….. அது மிக மிக அழகாக இருந்தபோதிலும், இரக்கமற்ற இதயத்தைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் மிகவும் விஷமுள்ள பாம்பைக் கூட விழுங்குகிறது.”
மயில் பொதுவாக அழகு மற்றும் அரச குடும்பத்துடன் தொடர்புடையது, இது கார்த்திகேயரின் வாகனம் மற்றும் கிருஷ்ணர் அதன் இறகை அலங்காரமாகப் பயன்படுத்துகிறார். ஆனாலும் ஒரு பாம்பை அடக்கி ஆட்கொள்ள முடிகிறதே. இது குறிப்பிடத்தக்கது. துளசிதாசரஂ இந்த உண்மையை ,உலகுக்குரிய ஒப்பீட்டைச் செய்யப் பயன்படுத்துகிறார். துளசிதாசரஂ நம் தேசத்தில் சொலஂலபஂபடஂட ஒப்புமைகளைப் பயன்படுத்துகிறார், பெரும்பாலானவை அன்பானவை. ஆனால் பெண்கள் மற்றும் சில சமூகங்களைப் பற்றிய சில இரட்டை முனைகள் கொண்டதாக இருக்கலாம், மேலும் அறிஞர்கள் அதைப் பற்றி கருத்து தெரிவித்துள்ளனர். ஆனால் சிறந்த கவிஞர் உன்னதமான பக்தர்கள் “सुजन सुचित सुनि लेहु सुधारी”தேவைப்பட்டால், தனது படைப்புகளைச் செம்மைப்படுத்தலாம் (மறுபரிசீலனை செய்யலாம்) என்று பக்தியுடன் சமர்ப்பித்துள்ளார்.