அதிதி என்றால் எல்லையற்றது என பொருள். “அ” என்பது ஒன்றுமில்லாத வெறுமை என்பதையும் “திதி” என்பது பிணைப்பது அல்லது கட்டுவதையும் குறிப்பனவாகும். ரிக் வேதத்தில் அதிதி என்பது அந்தம் அல்லது முடிவே இல்லாத படைப்பைக் குறிக்கும். அதிதி மிக முக்கியமான தெய்வமாகப் போற்றப்படுகிறார். மக்கள் தங்கள் பாவங்களையும் பிணிகளையும் தீர்த்து வைக்குமாறு வேத மந்திரங்கள், ப்ரார்த்தனைகள் மூலமாகவும் இத்தெய்வத்தையே வழிபாடு செய்து துதிக்கின்றனர். புராணங்களில் இவரே தெய்வத்தாயாக குறிப்பிடப்படுகிறார். இவர் தக்ஷன் மற்றும் ப்ரஜாபதி ஆகியோரின் புதல்வியும், காஸ்யப முனிவரின் பத்தினியுமாவார். இவர் 12 ஆதித்யர்கள், 11 ருத்ரர்கள், 8 வசுக்கள், அக்னி, இந்திரன் ஆகிய முப்பத்து மூவரையும் ஈன்றெடுத்தவரும் வாமனராக அவதாரமெடுத்த விஷ்ணுவின் அன்னையுமாவார்.

இவரது சகோதரி திதி சக்தி வாய்ந்த குழந்தை பெறுவதற்கு வேண்டியதன் பலனாக கருவுற்றாள். ஆனால் அவள் மீது கொண்ட பொறாமையினால் இந்திரன் திதியின் கருவை இடி, மழை போன்ற 49 உயிரற்ற அங்கங்களாக சிதைத்து விட்டார். இதனால் வெகுண்ட திதி சகோதரி அதிதிக்கு “குழந்தைகளைப் பறி கொடுத்து துயருறும் தாயாவாய்” என சபித்தார். அந்த சாபத்தின் பலனாகவே அதிதி கிருஷ்ணரின் அன்னை தேவகியாகப் பிறந்து தனது முதல் ஏழு குழந்தைகளையும், கம்ஸனிடம் பறி கொடுத்து அல்லலுற்றாள்.

இந்து திருமணங்களில் மணமக்கள் வானில் அருந்ததி நக்ஷத்திரத்தை வணங்குமாறு அறிவுறுத்தப்படுவர். உர்ஸா மேஜர் (பெரிய கரடி அல்லது ஸப்தரிஷி) [Ursa Major Constellation — Great Bear or Saptarshi] எனப்படும் நக்ஷத்திர குழுவில் இருந்த “மிஸார்” மற்றும் “அல்கார்” [Mizar and Alcor] என்ற நக்ஷத்திரங்களே வஸிஷ்டர் மற்றும் அருந்ததி எனப்படுவன. இவை மற்ற இரட்டை நக்ஷத்திரங்களைப் போலல்லாமல், இவ்விரண்டு நக்ஷத்திரங்களும் இணைந்தே பயணிப்பவை. மற்ற இரட்டை நக்ஷத்திரங்களுள், ஒன்று நிலையாக நிற்கும் மற்றது சுழன்று கொண்டே இருக்கும். ஆனால் வசிஷ்டரும் அருந்ததியும் ஒரே சீராக இயங்கும். அருந்ததி என்றால் நன்மை பயக்கும் பாதையில் தடுக்க முடியாமல் இயங்குவது எனப் பொருள்படும்.

சத்தியவாதி (எங்கும் எப்போதும் உண்மை) அரிச்சந்திரனின் கதை வேதங்களிலும், மஹாபாரதத்திலும், பல்வேறு புராணங்களிலும் புகழ்ந்து பேசப்படுகிறது. அது எப்போதும், கடினமான நேரங்களிலும் உண்மை பேச வேண்டியதன் முக்கியத்துவத்தை விளம்புகிறது. அந்த மாதிரி கதைகளில் மார்க்கண்டேய புராணம் தலையானதாகும். விசுவாமித்திர முனிவருக்கு தான் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றுவதற்காக அரிச்சந்திரன் தனது ராஜ்ஜியத்தை இழந்தான். தன் குடும்பத்தையும் விற்று, தானும் அடிமையானான். அவனது மனைவி (சந்திரமதி மற்றும் ஷைவ்யா எனவும் அழைக்கப்பட்ட) தரமதி, அவனது எல்லா துயரங்களிலும் பங்கு கொண்டாள். அவன் பிணங்களை எரியூட்டும் தொழிலிலும் அடிமையாக பணி புரிந்தான். (Suggestion: விதிவசத்தால், அவன் வெட்டியானாகவும் அவள் அடிமையாகவும் பணி புரிந்தனர்) அவர்களின் மைந்தன் பாம்புக்கடியால் இறந்தபோதும் எரியூட்ட உரிய கட்டணத்தை அவன் மனைவி செலுத்த இயலாததால், அப்பிணத்தை எரியூட்ட மறுத்துவிட்டான். பிறகு அவன் மனைவி தனது ஆடையின் ஒரு பகுதியை ஈடாகச் செலுத்தவிழைந்த போது, அவன் அதற்கு இசைந்தான். அத்தருணத்தில் கடவுளின் அருளால் அவர்கள் எல்லோரும் உயிர் பிழைத்தனர். அவனின் கதையே முதல் இந்திய திரைப்படமாக தாதாசாகிப் பால்கேயால் (Dadasaheb Phalke) “ராஜா ஹரிஸ்‌சந்திரா” என்ற பெயரில் எடுக்கப்பட்டது.

சித்திரலேகா மற்றும் உஷா என்ற இரு நண்பர்களைப் பற்றி பாகவத, விஷ்ணு மற்றும் பத்ம புராணங்களில் குறிப்பிடப்பிடப்படுள்ளது. உஷா பாணாசுரன் என்ற அசுரகுல அரசனின் மகளாவார். சித்திரலேகா ஒரு திறமை வாய்ந்த ஓவியக்கலை வல்லுநராவார். அவர் உஷாவின் மனதைக்கவர்ந்த ஒரு யுவராஜாவின் அழகிய ஓவியத்தை வரைந்தார். பின்னர் அந்த இளவரசர் அனிருத்தா எனவும் அவர் ப்ரத்யும்நனின் மகனெனவும் கிருஷ்ணரின் பேரனெனவும் அறிந்தார். சித்திரலேகா அனிருத்தாவை துவாரகையிலிருந்து அவரது படுக்கையிலிருந்தபோது கவர்ந்து சென்றார். இதையறிந்த கிருஷ்ணர் பாணாசுரனுடன் போர்புரிந்து அவனை தோற்கடித்தார். பிறகு உஷாவும் அனிருத்தாவும் ஒருவரை ஒருவர் விரும்புவதை அறிந்து கிருஷ்ணர் அவர்களிருவருக்கும் திருமணம் நடத்தி வைத்து ஆசீர்வதித்து துவாரகைக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

நள தமயந்தி கதை மஹாபாரதத்தில் “வன பர்வத்தில்” குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. யுதிஷ்ட்ரர் ஒரு முனிவரிடம் தன்னை விட துரதிருஷ்டம் பிடித்த அரசர்கள் எவரேனுமுள்ளனரா என வினவியதும் அவர் நளனின் கதையைப் பற்றி விவரிக்கிறார். நளனின் கதை பல புராணங்களில் கூறப்பட்டு சூதாடுவதால் ஏற்படும் விளைவுகள் பற்றியும் எச்சரிக்கப் பட்டுள்ளது. நிஷாதா நாட்டு மன்னன் நளன் அழகானவனாகவும் பண்பாளனாகவும் விளங்கினான். விதர்பா நாட்டு இளவரசி தமயந்தி நளனுக்கு பொருத்தமானவளாயிருந்ததால் நளன் ஒரு தங்க அன்னப் பறவையை காதல் பரிசாக அவளுக்கு அனுப்பினான். தேவலோக அரசர்கள் சிலரும் தமயந்தியை விரும்பிய போதிலும் அவள் நளனை திருமணம் செய்து கொண்டாள். ஆனால் கலியுகத்தின் சூழல் காரணமாக நளன் அல்லலுற்றான். அவனின் சகோதரன் நளனை சூதாட்டத்தில் தோற்கடித்தான். தமயந்தியை விட்டுப் பிரிய நேரிட்டது. அவன் பல இடங்களில் சுற்றி அலைந்து பிறகு ஓரிடத்தில் சமையற்காரராக பணி புரிந்தான். தமயந்தியின் கற்புநெறி அவளை கலியை வெற்றிகொள்ளச் செய்தது.

இந்தியாவின் பண்டைய கால மன்னவர்கள் சூரிய (இஷ்வாகு அல்லது சூரியவன்ஷி) அல்லது சந்திர (ஐலா அல்லது சந்திரவன்ஷி) வம்ஸாவளியைச் சேர்ந்தவராக இருந்தனர். ராமரின் மூதாதையரான இஷ்வாகு சூரிய வம்ஸத்திற்கும், பீஷ்மரின் மூதாதையரான இலா சந்திர வம்ஸத்திற்கும் முன்னோடிகளாவர். அவர்கள் இருவரும் வைவஸ்வதமனுவின் வாரிசுகளாவர். இலாவின் பிறப்பிற்குப் பிறகு அவளின் பெற்றோர் பிள்ளைவரம் கேட்டு வசிஷ்ட மகரிஷியிடம் ப்ரார்த்தித்தனர். அவர் இலா, ஒருமாதத்தில் பெண்ணாகவும், மறுமாதத்தில் சுத்யும்னா என்ற ஆணாகவும் இருக்குமாறு செய்தார். இலா பெண்ணாக இருந்தபோது புதனை மணம்புரிந்து சந்திரவம்ஸ வழித்தோன்றலாக புருரவாஸ்ஸை பெற்றெடுத்தார். இந்திய வரலாற்றிலும் புதிய பாரம்பரியத்தின் ஆரம்பமாகவும் இது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சில வரலாற்று வல்லுநர்கள் கிம்புருஷர்கள் (hermaphrodites) என்ற சேவகர்களை புதன் இலாவின் புதிய வம்ஸாவளியாக மாற்றியதாகவும் பார்க்கிறார்கள்.

தேவர்கள் போரில் அசுரர்களை வென்றனர். அசுரகுரு சுக்ராசாரியார் தன்னுடைய சக்தியை மீண்டும் பெறுவதற்காக சிவனை நோக்கி தவம் செய்தார். அவருடைய தவத்திற்கு ஊறு விளைவிக்கும் நோக்கத்துடன் இந்திரன் ஒரு அப்ஸரஸூக்குப் பதிலாக தனது மகள் ஜெயந்தியை அனுப்பினார். ஆனால் ஜெயந்தி சுக்ராசாரியாரை ஏமாற்ற விரும்பாமல் அவருக்கு சேவை செய்தது மட்டுமல்லாமல் தவம் முடிந்தபின் அவரை தன்னை மணம் செய்து கொள்ளுமாறும் வேண்டிக் கொண்டாள். இந்தக் கதை பாகவத புராணத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

விதர்பா நாட்டு இளவரசி பத்மாவதி மதுராவின் அரசர் உக்ரசேனரை மணந்தார். அவர் தன் தந்தை வீட்டிற்கு வந்திருந்தபோது கோபிலன் என்ற குபேரனின் தூதுவர் அரசியின் அழகில் மயங்கி அவரை மணக்க விரும்பினான். அரசி அவனை நிராகரித்ததும் அவன் உக்ரசேனனின் உருவில் வந்து அவளை ஏமாற்றிவிட்டான். அரசி தவறை உணர்ந்ததும் அக்கருவை அழிக்க முடிவு செய்தபோது அக்கரு, தன் எதிரி விஷ்ணுவை அழிக்கவே உருவானதாக தெரிவித்ததும் அரசியும் அவளது கணவரும் அக்குழந்தையை பெற்றெடுக்க முடிவு செய்தனர். அந்தக் குழந்தையே பின்னாளில் கம்சனாக வளர்ந்து கிருஷ்ணரால் வதம் செய்யப்பட்டான்.

விதர்பா நாட்டு இளவரசி ருக்மணி கிருஷ்ணரை மணக்க விரும்பினாள். ஆனால் அவளின் சகோதரன் ருக்மி அவரை சேதி நாட்டு அரசர் சிசுபாலனுக்கு மணம்முடிக்க விரும்பினார். ருக்மணி கிருஷ்ணருக்கு கடிதமெழுதி அவரது மணம் செய்ய விருப்பத்தையும் அதை நிறைவேற்ற உபாயத்தையும் தெரிவித்தார். கிருஷ்ணரும் ஒப்புக் கொண்டு தனது சகோதரர் பலராமர், அவரது படையுடன் அங்கு வந்தார். ருக்மணியும் தந்தையின் ஆதரவுடன் தயாராக இருந்தார். ருக்மணி அம்பிகையின் கோவிலில் தயார் நிலையிலிருந்த கிருஷ்ணரின் ரதத்தில் இணைந்துகொண்டார். இதை எதிர்த்த ருக்மியையும் சிசுபாலனையும் கிருஷ்ணர் விரட்டியடித்தார். ருக்மியையும் அவமானப்படுத்தினார் மஹாபாரத போரில் ருக்மி பங்கேற்கவில்லை. பலராமரும் பங்கேற்கவில்லை.

சத்யவான் சாவித்திரி பற்றி மகாபாரதத்திலும் கந்தபுராணத்திலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மதுராநாட்டு அரசன் தனது மகள் சாவித்திரிக்கு சத்யவான் என்ற எளிய இளைஞனை கணவனாக தேர்ந்தெடுத்தார். ஆனால் நாரத முனிவர் அவன் ஒரு வருஷத்தில் இறந்துவிடுவான் என ஆரூடம் கூறினார். ஆனால் சாவித்திரி அந்த இளஞனையே திருமணம் செய்தார். சத்யவானின் இறப்பு நாள் வந்தபோது சாவித்திரி எமதர்மருடன் வாக்குவாதம் செய்ததும் எமனும் அவளுக்கு நான்கு வரங்களை அளிக்க ஒப்புக் கொள்கிறார். சாவித்திரி தனது குடும்ப நலத்துக்காகவும் தனக்கு நூறு மகன்களையும் வேண்டி வரம் பெற்றாள். எமனும் சத்யவானின் உயிரை எடுத்தால் நூறு மகன்கள் பிறக்க அளித்த வரத்தை நிறைவேற்ற முடியாமல் போகுமே என்ற பிறழ்நிலையினால் உயிரை எடுக்க இயலாமல் போனது. இவ்வாறு சாவித்திரி தன் வாததிறமையால் வென்றார். இந்த தினமே “வாத சாவித்ரி தினமாக” கொண்டாடப்படுகிறது. ஆனால் சாவித்திரிக்கும் அரச மரத்திற்கும் உள்ள தொடர்பு தெளிவாக தெரியவில்லை.

புராணங்கள் பெண்களின் குடும்ப சாதனைகள் மட்டுமல்லாமல் அறிவுக்கூர்மை வாய்ந்த பல சான்றோர்களைப் பற்றியும் விளம்பியுள்ளன. சுமனா தாம் ஒரு வேத விற்பன்னராக இருந்தது மட்டுமல்லாமல் தமக்கு செல்வமும் குழந்தையும் இல்லையே என வருந்திக்கொண்டிருந்த சோமஷர்மா என்ற தம் கணவருக்கு வேதாந்த அறிவும் புலமையும் பெற உதவினார். தம் கணவரை வஷிஷ்டரின் உயர்கல்வி பெறும் சீடராகவும் உயர்த்தினார். பிறகு அவர் சுவ்ரதன் என்ற மகனும் நல்ல குடும்பமும் பெற்று வளமுடன் வாழ்ந்தார்

ஸ்வயம்புவ மனுவின் மகளான தேவஹூதி கர்தாம முனிவரின் மனைவி. அவர்கள் இருவரும் சேர்ந்து திருமண அமைப்பு மானுட பிறப்பு ஆகியவை பற்றி பற்பல ஆய்வுகள் செய்தனர். பேரறிவுமிக்க அவ்விருவருக்கும் ஒன்பது பெண் குழந்தைகளிருந்தனர். அவர்களுக்கு கபிலா என்ற மகனாக விஷ்ணுவே அவதரித்தார். கபிலா தேவஹூதிக்கு சங்க்யா என்ற பழமையான இந்து தத்துவத்தையும் கற்பித்தார். சங்க்யா இந்துக்களால் தற்போது பின்பற்றப் படாவிடினும் அதன் கோட்பாடுகளான ப்ரக்ருதி, புருஷார்த்தம், முகுணங்கள் போன்ற பண்புகள் பகவத்கீதையில் குறிப்பிடப்பட்டுளன. சங்க்யா கடவுளைப் பற்றி கூறாவிட்டாலும் அதை உருவாக்கிய கபிலா விஷ்ணுவின் அம்சமாக கருத்தப்பட்டவர். வங்காளத்தில் மகர சஙகராந்தியிலும் கங்காசாகர் மேளாவிலும் அவர் கொண்டாடப் பாடுகிறார். சரித்திரப் புகழ் வாய்ந்த கபிலா கிழக்கு இந்தியாவில் 559 BCE யில் இருந்ததாக கூறப்படுகிறது.