தேவர்களுக்கு பிறந்திருந்தாலும், நரகன் ஒரு அசுரன்! இதில் காக்கும் கடவுள் விஷ்ணுவுக்கும் பூமாதேவிக்கும் பிறந்தவன்தான் இந்த அசுரன் என்பது ஒரு ஆச்சர்யம்!

முன்பொருமுறை இரணியாட்சன் (Hiranyaksha) பூமாதேவியை கடலுக்குள் இழுத்துக் கொண்டு சென்றபோது, விஷ்ணு வராஹ (பன்றி) அவதாரம் எடுத்து அவளைக் காப்பாற்றினார். அவர்களுக்குப் பிறந்தவன்தான் நரகாசுரன்! அவனுடனேயே, மலை-பள்ளத் தாக்குகளும் செடி-கொடிகளும் தோன்றின — வராஹர் தன் தந்தத்தினால் பூமிக்கு வடிவம் கொடுத்து அதனை சூரியக் குடும்பத்தில் கொண்டு சேர்த்தார்; பூமாதேவிதான் அதில் செடி-கொடிகளை உருவாக்கினார்.

பூமாதேவிக்கு பிறந்ததால் நரகாசுரனுக்கு பெளமன் என்ற பெயரும் உண்டு. இதிகாசங்களில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தாலும் பிற்காலத்திய விஷ்ணு புராணம் மற்றும் பாகவதத்தில் அவன் பெற்றோர்கள் பற்றிய விவரங்கள் உள்ளன. கடவுளுக்கே பிறந்திருந்தாலும், துர்க்குணம் கொண்டவன் அசுரனே என்பதைத்தான் அவன் கதை உணர்த்துகிறது.

ஆதாரம்: பேசும் மரம் (The Speaking Tree)

விக்கிமீடியாவிலிருந்து (Wikimedia) பெறப்பட்ட நித்தவினோதாவின் இந்த நிழற்படம், கர்நாடகாவில், ஹொய்ஷாலேஸ்வரர் கோவிலில் உள்ள பிரசித்திபெற்ற வராஹ மூர்த்தி சிற்பமே.

நரகாசுரனின் சாம்ராஜ்யமத்தை பிராக்ஜ்யோதிஷ்புரம் என்று மகாபாரதம் வருணிக்கின்றது [பிராக் என்றால் கிழக்கு + ஜ்யோதிஷ் என்றால் ஒளிர்தல் (கற்றல்) + புரம் என்றால் நகரம்]. சில அறிஞர்கள் இந்த நகரம் வடமேற்கு இந்தியாவில் உள்ளது என்று குறிப்பிட்டாலும், “ராஜதரங்கிணி” எனும் காஷ்மீரைப் பற்றிய அதிகாரபூர்வ வரலாற்றில், பிராக்ஜ்யோதிஷ்புரம் அஸ்ஸாமில் உள்ளதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது!

அஸ்ஸாமில் கி.பி. 13ம் நூற்றாண்டின் அஹோம் (Ahom) பேரரசுக்கு முந்தய மூன்று சாம்ராஜ்யங்களான வர்மன்கள் (Varman, கி.பி. 350-650), மிலேச்சர்கள் அல்லது சாலஸ்தம்பர்கள் (Mlecchas or Salastambhas கி.பி. 655-900) மற்றும் பாலர்கள் (Palas, கி.பி. 900–1100) தங்களை நரகாசுரனின் வழித்தோன்றல்களாக கூறிக்கொண்டனர். அதன்பிறகு கிட்டத்தட்ட 600 ஆண்டுகள் அஹோம்கள் ஆட்சி செய்ததால் அந்த இடத்திற்கு அஸ்ஸாம் என்ற பெயர் வந்தது. புராணங்களிலும் அர்த்தசாஸ்திரத்திலும் அஸ்ஸாம் “காமரூபம்” என்றே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

பிராக்ஜ்யோதிஷ்புரம் வர்மன்களின் தலைநகராக நம்பப்பட்டாலும் அது நிரூபிக்கப்படவில்லை. காலப்போக்கில், பிராக்ஜ்யோதிஷ்புரம், காமரூபம், அஸ்ஸாம் எல்லாம் ஒரே இடத்தை குறிப்பவையாக மாறிவிட்டன.

ஆதாரம்: நிரோடே பரூவா (Nirode Baruah) எழுதிய “பிராக்ஜ்யோதிஷ்புரம் – புராதன அஸ்ஸாமின் தலைநகரம்” (Pragjyotishpura – Capital City of Early Assam).

விக்கிமீடியாவிலிருந்து (Wikimedia) பெறப்பட்ட நரகாசுரனின் பிராக்ஜ்யோதிஷத்தைக் குறிக்கும் இந்த நிழற்படம் 18ம் நூற்றாண்டின் நேபாளி மொழி பாகவதத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.

தேவர்களின் கேளிக்கைப் பகுதியான மணிபர்வதம், மகாவிஷ்ணுவின் குடை மற்றும் தன் தாய் அதிதியின் காதணிகளை நரகாசுரன் திருடியதால், இந்திரன் துவாரகை சென்று கிருஷ்ணனின் உதவியை நாடியதாகவும், கிருஷ்ணர் நரகாசுரனுடன் போர்செய்ய உறுதிபூண்டதாகவும் பாகவதம் கூறுகிறது. விஷ்ணு புராணத்திலும் இந்திரன், கிருஷ்ணனிடம் தன் தாயின் காதணி திருடு போனதை பற்றி கூறியதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மகாபாரதத்தில், உத்யோக பர்வத்தில் (Udyog Parva) கிருஷ்ணன் சண்டையிட்டு நரகாசுரனை தோற்கடித்து அதிதியின் காதணிகளை மீட்டதாகவும் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

ரிக் வேதத்தில், அதிதி நோய்களை குணப்படுத்தியதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. புராணங்களில் அதிதி கடவுள்களுக்கெல்லாம் தாயாகவும், இந்திரன் அவருடைய முதல் பிள்ளை என்றும் கூறுகின்றன. புராணக் கதைகளிலேகூட அதிதி ஒரு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறார் — வாமனரின் தாயாகவும், பின் கிருஷ்ணரின் தாயான தேவகியாகவும் வருகிறார். மகாபாரதத்தில் விஷ்ணுவின் ஏழு அவதாரங்களில் அதிதி அவர் தாயாக இருந்ததாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

ஆதாரம்: wisdomlib.org

indiafacts.orgயிலிருந்து தருவிக்கப்பட்ட இந்த நிழற்படம், நரகாசுரனை வதம் செய்தபின் கிருஷ்ணர் அதிதியிடம் காதணிகளை தருவதைக் காட்டுகிறது.

இந்திரன் கிருஷ்ணனிடம் நரகாசுரனைப் பற்றி புகார் செய்தபோது, மஹாவிஷ்ணுவின் வாகனமான கருடன், கிருஷ்ணனை துவாரகையிலிருந்து ப்ராக்ஜ்யோதிஷத்திற்கு சுமந்து வந்தார். நரகாசுரனுடனுமான சண்டையிலும் முக்கிய பங்காற்றினார் — தடைகளையும் அஸ்திரங்களையும் தவிடுபொடியாக்க கிருஷ்ணனுக்கு உதவினார்; நரகாசுரனின் யானைகளையும் குதிரைகளையும் அழித்தார்.

அரசாட்சியின் ஒரு ஆதிகாரபூர்வ அடையாளம்தான் கருடன். குப்த பேரரசர்கள் கருடனை தங்கள் அடையாளமாக பயன்படுத்தினார்கள். இந்தோனேஷியாவிலும் கருடன் படம் பொறித்த கவசங்களை தேசிய அடையாளமாக ஏற்றுக் கொண்டார்கள். அந்த நாட்டின் தேசிய விமான சேவைக்கும் “கருடா ஏர்” (Garuda Air) என்று பெயர். தாய்லாந்து நாட்டின் தேசிய அடையாளமான “ஃப்ரா க்ருத் ஃபா” (Phra Khrut Pha) விலும் கருடன் படம் பொரிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆதாரம்: worldhistory.org

10ம் நூற்றாண்டின் கருட சிற்பத்தின் இந்தப் படம், கம்போடியாவின் தலைநகர் ஃப்நாம் பென்-னில் (Phnom Penh) உள்ள தேசிய அருங்காட்சியகத்தில் உள்ளது. நம்நாட்டில் உள்ள கனிந்த பார்வையுடனான பறவை-மனித உருவம் மாதிரியல்லாமல் அச்சுறுத்தும் மிகப்பெரிய பறவையாக இந்த கருடன் அமைந்துள்ளது.

ஆக்ரோஷமான சண்டைக்குப் பிறகு கிருஷ்ணன் நரகாசுரனை வதம் செய்ததாக பாகவதமும் விஷ்ணு புராணமும் கூறுகின்றன. சத்யபாமா முன்னிலையில், ஆனால் அவர் பங்குகொள்ளாமல் கிருஷ்ணன் தன் சுதர்சன சக்கரத்தால் நரகாசுரனைக் கொன்றதாக பாகவதம் கூறுகிறது. ஹரிவம்ஸ கதையில், போரில் காயமடைந்ததால் கிருஷ்ணன் மயக்கமுற்றதாகவும், அவர் தெளிவடையும் வரை சத்யபாமா நரகாசுரனுடன் போர் புரிந்ததாகவும் கூறப்பட்டுள்ளது.

தன் தாயால் மட்டுமே கொல்லப்படவேண்டும் என்ற விசித்திரமான வரம் பெற்றதால் கிருஷ்ணன் போரில் மயக்கமுற்றபோது, நரகாசுரனை சத்யபாமாவே கொன்றதாக ஆந்திராவில் 15ம் நூற்றாண்டில் எழுதபட்ட கதை ஒன்று கூறுகிறது. கிருஷ்ணனின் துணைக்கு வந்த சத்யபாமாதான் வராஹரின் துணைவியும் நரகாசுரனின் தாயருமான பூமாதேவியுமாவாள்.
இதன் கலாச்சார பிரதிபலிப்பே சமீபகால, மதர் இந்தியா (Mother India) மற்றும் தீவார் (Deewaar) திரைப்படங்களில், வரம்புமீறும் மகனை தாயே தன் கையால் கொன்றதாக வரும் காட்சிகள். புராணங்களின் தத்துவம் எக்காலத்திற்கும் பொருந்தும். வரலாற்றில் பழமை, எனினும் கற்பித்தலில் புதுமை அன்றோ! (पुरा अपि नवम् इति पुराणम् – pura api navam iti puranam. Meaning: Old in history, yet new in teachings) என்பதற்கு இது ஒரு சரியான உதாரணம்தானே!

ஆதாரம்: indiafacts.org

கருடனின்மீது சத்யபாமாவுடன் அமர்ந்து, கிருஷ்ணன் நரகாசுரணை வதைக்கும் இந்த 16ம் நூற்றாண்டு முகலாயர் காலத்திய படம், விக்கிமீடியா (Wikimedia) விலிருந்து பெறப்பட்டது.

பிராக்ஜ்யோதிஷாவை காத்துவந்த அரண்களான மலைகள், மதில்கள், ஆளில்லா ஆயுதங்கள், நீர்-நெருப்பு-காற்று வளையங்கள் அனைத்தையும் கிருஷ்ணன் அழித்தார். தளபதி முரனை காத்துவந்த முர-பாஷ (मुर-पाश – mura-pāśa) எனும் சங்கிலி முடிச்சுகளை உடைத்தெறிந்தார். பின் கிருஷ்ணர் தன் பாஞ்சஜன்ய சங்கை ஊதி அகழிக்கு நடுவில் உறங்கிக்கொண்டிருந்த முரன் என்னும் ஐந்து-தலை அசுரனை உறக்கத்திலிருந்து எழுப்பினார். முரனையும் அவன் ஏழு மகன்களையும் வதைத்தார். இதனால் அவருக்கு வந்த பெயர்தான் “முராரி” (முரனின் எதிரி). காம-க்ரோதம் எனும் பாவங்களிலிருந்து தன் பக்தர்களை காக்கும் விதமாகவே முராரி என்ற பெயருடன் கிருஷ்ண பக்தி கீதங்களும் பஜனைகளும் பாடப்படுகின்றன என்பது எல்லோரும் அறிந்த விவரம்.

வெவ்வேறு தேசங்களிலிருந்து நரகாசுரன் சிறைபிடித்த 16,000 இளவரசிகளை கிருஷ்ணன் கண்டதாக பாகவதம் கூறுகிறது. விடுவிக்கப்பட்டபின் இவர்கள் கிருஷ்ணரிடம் தங்கள் எல்லோரையும் ஏற்றுக்கொள்ளுமாறு வேண்டினார்கள். இது படிப்பதற்கு குழப்பமாக இருந்தாலும், கிருஷ்ணருக்கு உண்மையில் எட்டு மனைவியர் மட்டுமே. அவர்களுள் முக்கியமானவர்தான் ருக்மணி. கள்ளமற்ற பக்தி செலுத்தினால் க்ரோதம் (ego) எனும் (நரகாசுரனின் சிறைபோன்ற) மனநிலயிலிருந்து (உதாரணத்திற்கு 16,000 பேர்கள் என்று சொல்லப்பட்ட) முழு உலகத்தையும் கிருஷ்ணன் விடுவிப்பான் என்பதுதான் இதன் கருத்து.

கிருஷ்ணன் பெண்களை விடுவிக்கும் இந்த படம் விக்கிவாண்ட் (Wikiwand) இணைய தளத்தினுடையது.

வால்மீகி ராமாயண யுத்த காண்டத்தில், கும்பகர்ணன் மாண்ட பிறகு, ராவணனை அவன் மகன் திரிசிரன் சமாதானம் செய்வது போன்றும், மஹாவிஷ்ணு நரகனை கொன்றதுபோல் தான் ராமனை கொன்றுவிடுவேன் என்று சொல்வது போன்றும் வருகிறது. பலர் நினைப்பது போல் அது வேறு நரகாசுரன் அல்ல. மகாபாரதத்தில், வன பர்வத்தில் (Vana Parva) இந்திரனின் புகார் அளித்ததால் விஷ்ணு நரகாசுரனை வெறும் கைகளாலேயே கொன்றதாக சொல்லப்பட்டுள்ளது. அதே பாரதத்தில், உத்யோக பர்வத்தில் (Udyog Parva) கிருஷ்ணர் நரகாசுரனை வென்று அதிதியின் காதணிகளை மீட்டதாகவும் சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதில் ராமாயணமும், வன பர்வமும் நரகாசுரனின் புராதன கதையை குறிப்பிடுவதாக எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

விக்கிமீடியாவின் (Wikimedia) இந்த 16ம் நூற்றாண்டின் டெல்லி-ஆக்ரா ஓவியத்தில் யானை மீது அமர்ந்திருக்கும் நரகாசுரனை கிருஷ்ணர் தாக்குவதைக் காணலாம்.

நரகாசுரனின் முழு கதையையும் காளி புராணம் சொல்கிறது — பூமாதேவியின் மகள் சீதையைப்போல், நரகாசுரன் பூமாதேவியின் மகன். பூமாதேவி, ஜனகரிடம் சீதையைக் கொடுக்கும்போது, தனக்கு பிறக்கும் மகனையும் வளர்க்க வேண்டும் என்று வாக்குறுதி பெற்றாள். அதனால் ஜனகரின் அரண்மனையில்தான் நரகனும் வளர்ந்தான். விஷ்ணுவின் அருளினால் அவன் பிராக்ஜோதிஷத்தை வென்றான். அவர் நரகனை நீலாசல மலையிலுள்ள காமாக்யா தேவியை வணங்குமாறு பணித்தார். ஆனால் நரகன் பாணாசுரன் பேச்சைக் கேட்டு கமாக்யாவை வணங்குவதை புறக்கணித்ததோடல்லாமல் வசிஷ்ட முனிவரையும் அக்கோவிலுக்கு செல்லவிடாமல் தடுத்தான். இதனால் சபிக்கவும்பட்டான். பின்னர் யாரும் வெல்லமுடியாத மிகப் பெரிய படைபலத்துடன், உலகையே ஆட்டிப் படைத்தான். இதனால் பூமிதேவி, அந்த நெறிகெட்ட மகனை அழித்துவிடுமாறு விஷ்ணுவை வேண்டினாள்.

இந்தப் படத்திலுள்ளது அஸ்ஸாமில் குவஹாத்தியிலுள்ள காமாக்யா கோயில்.

நரகாசுரனைக் கொன்றபிறகு, பூமாதேவி, கிருஷ்ணனிடம் அவன் வம்ஸத்தைக் காக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டாள். அவரும் அதற்கு உடன்பட்டு நரகாசுரனின் மகன் பாகதத்தனை ப்ராக்ஜோயோதிஷத்தின் அரியணையில் அமர்த்தினார். பாகவதத்தில் அவன் மிகவும் சஞ்சலமுற்றவனாக சித்தரிக்கப் பட்டிருந்தாலும், மகாபாரததில் அவன் மிகவும் திறமையான போர் வீரனாகவும் யானைப்படைகளை கையாள்வதில் தேர்ச்சியுற்றவனாகவும் காணப் படுகிறான். பாண்டவர் படைகளுக்கு அவனுடைய யானைப்படை பெருத்த சேதம் விளைவிக்கிறது. 12ம் நாள் யுத்தத்தில் பீமனையும் அர்ஜுனனையும் கொல்ல முற்பாடும்போது, அர்ஜுனன் அவனை கொன்று விடுகிறான். இதில் மிகவும் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் கிருஷ்ணனின் பகைவர்களான சிசுபாலன் மற்றும் ஜராசந்தனின் மகன்கள் பாண்டவர்களுக்காக போரிடும்போது, கிருஷ்ணனால் ஒருகாலத்தில் பாதுகாக்கப்பட்ட பாகதத்தன், தன் தந்தையை கொன்ற காரணத்திற்காவோ என்னவோ, கிருஷ்ணனையே எதிர்க்கத் துணிந்தான்.

விக்கிமீடியாவில் (Wikimedia) திரு. பூமியால் பதிவேற்றப்பட்ட இந்த படம் சென்னைகேசவ பெருமாள் கோவிலில் உள்ள, பாகதத்தன் “சுப்ரதிகா” எனும் தன் யானை மீது அமர்ந்து பீமனுடன் சண்டையிடும் சிற்பம்.

தீபாவளியன்று பாரம்பரிய விடியற்காலை எண்ணைக்குளியல் எதற்காக என்று நீங்கள் கேட்கலாம். புதிய இந்தியன் எக்ஸ்ப்ரஸ் (The New Indian Express) செய்திதாளில் ஒரு பழைய கட்டுரை இதற்கு விளக்கமளிக்கிறது — சத்யபாமாவும் கிருஷ்ணனும் நரகாசுரனுடன் இரவு முழுதும் சண்டையிட்டு விடியற்காலை திரும்பும்போது, உடம்பு முழுவதும் ரத்தக் கறைகளால் அழுக்கடைந்து காணப்பட்டது. அவற்றைப் போக்க, குளித்தபின் சந்தனமும் வாசனைத் திரவியங்களும் தேவைப்பட்டது. இதன் நினைவாகவே விடியற்காலையில் பாரம்பரிய எண்ணைக் குளியல் வழக்கம் ஏற்பட்டது.

ஆதாரம்: புதிய இந்தியன் எக்ஸ்ப்ரஸ் (The New Indian Express)

விக்கிமீடியாவின் (Wikimedia) இந்த 18ம் நூற்றாண்டின் படம், கிருஷ்ணனும் சத்யபாமாவும் இரவுநேரத்தில் கருடனின்மீது அமர்ந்து பறக்கும் காட்சி.

தசாராவின்போது ராவணனின் உருவபொம்மை எரிப்பு வடஇந்தியாவில் சாதாரணமாக நடப்பதுதான். ஆனால் கோவாவில் மட்டும் வைக்கோலில் செய்யப்பட்ட நரகாசுரனின் உருவ பொம்மையை தீபாவளியன்று விடியற்காலையில் எரிப்பது வழக்கம். பிரமிக்கத்தக்க வகையில் மிகப்ரம்மாண்டமாக நடத்துவதற்கு அங்கு போட்டிகள்கூட உண்டு. போர்ச்சுகீசியர்கள் காலத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்ட தடைகளால் அது நரகாசுரன் உருவபொம்மையுடன் பஜனைகள் பாடி மக்கள் வீடு வீடாக செல்லும் அளவுக்கு மாறியிருந்தது. 1961ல் கோவா சுதந்திரம் அடைந்தபிறகு அது மீண்டும் ஒரு பொது நிகழ்வாக மாறியது. முதலில் வீடுகளில் சிறிய உருவபொம்மைகள் செய்தது போக இப்போது பிரம்மாண்டமாக சமூக அளவில் நரகாசுர தகனமாக மாறிவிட்டது.

ஆதாரம்: டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா (Times of India)

கோவாவில் “தீபாவளி வாழ்த்துக்கள்” (Happy Diwali) பதாகையுடனான நரகாசுரனின் இந்த உருவபொம்மை படம், dsource.in இணய தளத்திலிருந்து பெறப்பட்டது.