வாஸ்கோடகாமா, அரேபிய இடைத்தரகர்களைத் தவிர்த்து ஆப்பிரிக்கா வழியாக ஐரோப்பாவிலிருந்து இந்தியாவிற்கு கடல் வழி மார்க்கத்தை முதன்முதலாக கண்டுபிடித்தான். அவன் குஜராத்திய மாலுமியின் துணையுடன் கோழிக்கோடு (காலிகட்) வந்தடைந்தான். அவனது ஆணவம் (ஜாமோரின் காலிகட்டின் ஆட்சியாளர்) கோழிக்கோட்டின் அரசரையும் அங்குள்ள முஸ்லிம் வணிகர்களையும் கோபம் கொள்ளச் செய்யவே கொச்சின் மற்றும் கண்ணனூரின் அரசர்களுடன் கூட்டமைத்தான். பின்னர் போர்த்துகீசிய படைகள் எகிப்திய மம்லுக் கப்பற்படையை மும்பை அருகே உள்ள சால் என்னும் ஊரில் 1508-ல் தோற்கடித்து இந்திய அரேபிய வாணிபத்தில் அரேபியர்களின் ஆதிக்கத்தை ஒழித்தது. கோவாவை கைப்பற்றிய பிறகு வாஸ்கோடகாமா போர்ச்சுகீசிய வைஸ்ராயானார். இந்துக்கள் தாழ்த்தப்பட்ட கிறிஸ்தவர்கள் என்று அவர் நினைத்தார். மேலும் அவரது சமகாலத்தவர்கள் பலரைப் போலவே முஸ்லிம்கள் மீது ஆழ்ந்த விரோதப் போக்கை கொண்டிருந்தார். அவனுடைய படைகள் மக்காவிலிருந்து திரும்பிக் கொண்டிருந்த முஸ்லிம் யாத்திரிகர்களின் கப்பலை தீக்கிரையாக்கியது. போர்ச்சுகல் தேசிய நூலகத்தில் உள்ள ஒரு ஓவியத்தின் விக்கிமீடியா படம் – போர்ச்சுகல் மன்னர் முன் வாஸ்கோடகாமா.

பீஜப்பூர் சுல்தானகம் கோவாவை விஜயநகர மன்னர்களிடமிருந்து கைப்பற்றி பின்னர் நில வருவாயை கடுமையாக உயர்த்தியது. இதனால் திமோஜா உட்பட அதிருப்தி அடைந்த இந்து தலைவர்கள் அல்போன்சோ டி அல்புகெர்கி யை தலையிட அழைத்தனர். அவர் தங்களுக்கு உதவி செய்து பின்னர் வெளியேறுவார் என்று எதிர்பார்த்த நிலையில் அல்புகெர்கி கோவாவை யூசுப் ஆதில் ஷாவிடமிருந்து 1510ல் கைப்பற்றி அங்குள்ள முஸ்லிம் மக்களை வெளியேற்றினார் அல்லது கொன்று குவித்தார். 1560 க்குள் போர்ச்சுகீசியர்கள் பழைய கோவா, பர்தேஸ், சால்செட், டாமன் மற்றும் டையு ஆகிய பகுதிகளை தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்தனர். பின்னர் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் போண்டா மற்றும் பிச்சலெம்மையும் தங்கள் ஆளுமைக்கு உட்படுத்தினர். 1663ல் டச்சுக்காரர்கள் கைப்பற்றும் வரை அவர்களின் ஆதிக்கம் மும்பை அருகே உள்ள வசாய்(1535-1739) முதல் கொச்சின் பாதுகாப்புப் பகுதி வரை நீண்டது. போர்த்துகீசிய வணிகர்கள் கிழக்கு கடற்கரையில் சான் தோம் (சென்னை) மற்றும் ஹூக்ளியில் தீவிரமாக இருந்தனர், அங்கிருந்து ஷாஜஹான் அவர்களை 1632 இல் வெளியேற்றினார். லிஸ்பனில் உள்ள சுவர் ஓவியத்தின் விக்கிமீடியா படம் – அல்புகெர்கி மலாக்காவைத் தாக்குவதைக் காட்டுகிறது

யூத மத மாறியவர்கள் சர்ச்ன் கட்டுப்பாட்டிற்குள் நிலைத்திருக்க ஸ்பானியர்கள் 1481ல் இன்குவிசிஷனைத் (விசாரணையைத்) தொடங்கினர். போர்ச்சுகீசியர்கள் அதனை 1541ல் பின்பற்றலாயினர். மதகுருமார்களின் வற்புறுத்தலின் பேரில் கோவாவில் இன்குவிசிஷன் (விசாரணை) 1660ல் நிறுவப்பட்டது. ஆரம்பத்தில் சமீபத்தில் மதம் மாறியவர்களை மட்டுமே குறிவைத்து பின்னர் சர்ச் கோட்பாட்டைப் பின்பற்றியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்ட அனைவருக்கும் விரிவடைந்தது. மற்றவர்கள் இதனைப் பார்த்து பயமுறுத்த, இந்த நிகழ்வுகள் மிகவும் ரகசியமாகவும், சாட்சியங்களை கட்டாயப்படுத்தியும், சித்திரவதை முதலான கடுமையான தண்டனைகளும் வழங்கப்பட்டது. ஐரோப்பியர்கள் உட்பட பலர் தங்கள் தனிப்பட்ட விரோதத்தைத் தீர்ப்பதற்கு இதைப் பயன்படுத்தினர். வருடாந்தர ஆட்டோ டிஃபே விழாவின் போது குற்றவாளிகள் பகிரங்கமாக அணிவகுத்து அழைத்து செல்லப்பட்டு மற்றும் சிலர் எரிக்கப்பட்டனர். கோவாவின் இன்குவிசிஷன் (விசாரணை) சான்றாக மிகக் குறைவான வரலாற்று நிகழ்வுகளும் மற்றும் கட்டிடங்களுமே எஞ்சியுள்ளன. இருப்பினும் இது ஐரோப்பாவை விட கடுமையானதாக இருந்ததாக வரலாற்று ஆசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். 1820 இல் இது ஒழிக்கப்படுவதற்கு முன்பு 16172 வழக்குகளைக் கையாண்டதாக தெரிகிறது. சிலர் பழைய கோவாவில் உள்ள ஹாத் காட்ரோ தூண் (குற்றவாளிகளின் கைகளை அறுத்த இடம்) இதற்குச் சான்று என்று கூறுகின்றனர். எல்லோரும் இதை ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. storytrails.com இல் உள்ள இந்த படமானது கோவா இன்குவிசிஷன் (விசாரணை) போது ஊர்வலமாக அழைத்துச் செல்லப்பட்ட மக்களைக் காட்டுகிறது.

சர்ச் வரலாற்றில் பிரான்சிஸ் சேவியர் மிக முக்கியமான மிஷனரியாவார். இந்தியா, மலேயா மற்றும் ஜப்பான் நாடுகளில் கிறிஸ்துவத்தைப் பரப்பினார். அவர் 1542 இல் இந்தியா வந்தடைந்தார். 1552 இல் மரணமடைந்தார். அடுத்த ஆண்டு அவரின் பதப்படுத்த உடல் கோவாவில் உள்ள பசிலிக்கா ஆஃப் பாம் ஜீசஸ் கொண்டுவரப்பட்டது. 1688 இல் ஒரு பெரிய மராத்தா தாக்குதல் போது போர்த்துகீசிய வைஸ்ராய் தனது செங்கோலை சேவியரின் பெட்டகத்தின் முன் தெய்வீக தலையீட்டிற்கான கடைசி வேண்டுகோளாக வைத்தார். தற்செயலாக முகலாயர்கள் மராட்டியர்களை பின்னின்று தாக்கவே மராட்டியர்கள் பின்வாங்கினர். அதன் முதல் சேவியர் கோவாவின் பாதுகாவலர் என்று அழைக்கப்பட்டார்.
இன்று இந்தியாவில் உள்ள பல கல்வி நிறுவனங்கள் அவர் பெயரை தாங்கிக்கொண்டு உள்ளன. இருந்தாலும் அவருக்கு சர்ச்சைக்குரிய பின்புலமும் உண்டு. மே 16 1545 தேதியிட்டு போர்த்துகீசிய மன்னருக்கு எழுதிய கடிதத்தில் கத்தோலிக்க பிரதேசங்களில் மத வெறியர்களுக்கான இடைக்கால பயங்கரவாத நிறுவனமான இன்குவிசிஷனை (விசாரணை) நிறுவுமாறு வலியுறுத்தினார். இந்த விக்கிப்பீடியா படமானது செயிண்ட் சேவியரின் ஜப்பானிய சித்தரிப்பாகும்.

மலபாரில் போர்ச்சுகீசியர்கள் தரையிறங்கியபோது சிரிய ஆர்த்தடாக்ஸ் சமூகம் (செயின்ட் தாமஸ் கிறிஸ்தவர்கள்) செழித்து வளர்ந்து கொண்டிருந்தனர். ஆரம்பத்தில் அவர்கள் கூட்டாளிகளாக இருந்தனர். இந்தியாவிற்கு பயணம் செய்து 52 CE இல் மரணம் அடைந்ததாக கூறப்படும் இயேசுவின் சீடரான செயின்ட் தாமஸின் வழித்தோன்றல் ஆவார்கள். போர்ச்சுகீசியர்கள் 1517 ஆம் ஆண்டு சென்னையில் உள்ள மயிலாப்பூரில் செயின்ட் தாமஸின் கல்லறையை கண்டுபிடித்தனர். பின்னர் அதற்கு சான்தோம் என்று பெயர் சூட்டினர். இச்சமூகம் சிரியாக் அல்லது நெஸோடிரியன் சபையை சார்ந்து பெஷிடா (எளிமை) என்று அழைக்கப்படும் வேறொரு பைபிளை பின்பற்றுகிறது. போர்ச்சுகீசியர்கள் இதனை மதவெறி என கருதினர்.

1599-ல் ஆயர்களின் மதக்கூட்டத்திற்குப் பிறகு, இச்சமூகம் லத்தின் சமூகச் சடங்குகளை ஏற்றுக்கொள்ளக் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டது. சிரிய கிறிஸ்தவப் புத்தகங்கள் எரிக்கப்பட்டன. சிரியாக் பைபிளின் ஒரு நகல் மட்டுமே எஞ்சியதாகக் கருதப்படுகிறது. 1653-ல் சிரிய கிறிஸ்தவர்களின் ஒரு பகுதியினர் தங்கள் பண்டையச் சடங்குகளைப் பாதுகாக்க கூனன் சிலுவை முன் சத்தியம் செய்தனர். இச்சமூகம் பின்னர் ரோமைச் சேர்ந்த சிரியோ மலபார் சர்ச் என்றும் , சிரிய மலங்காரா சர்ச் என்று பெரும்பாலும் அழைக்கப்பட்ட சுதந்திரமான யோக்கோபைட் சிரியர்கள் என்றும் பிரிந்தது. கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் பாதுகாக்கப்பட்ட 1866 ஆம் ஆண்டில் டாக்டர் புக்கானனுக்கு மலங்காரா சர்ச்சால் நன்கொடையாக வழங்கப்பட்ட சிரியாக் பைபிள் படம்.

1673ல் பகவதி தேவியின் சிலை உடைவதிலிருந்து காப்பாற்ற மார்ச்சலுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். திஸ்வாடிக்கு வருடாந்திர யாத்திரை இதை நிகழ்வூட்டுகிறது. கோவாவை போர்ச்சுகீசியர்கள் கைப்பற்ற இந்துக்கள் உதவினார்கள். ஆரம்பத்தில் அவர்களுக்கு நல்ல சலுகை அளிக்கப்பட்டது. சட்ட ரீதியான பாகுபாடு 1542ல் தொடங்கி அதிகாரப்பூர்வமாக 1910ல் முடிவடைந்தது. இருப்பினும் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் இது தளர்த்தப்பட்டது. 1540 முதல் பழைய கோவா, பார்டெஸ் மற்றும் சால்சத்தே ஆகிய இடங்களில் மதமாற்றத்தை ஊக்குவிப்பதற்காக அனைத்து கோயில்களும் அழிக்கப்பட்டன என்று பியர்சன் குறிப்பிடுகிறார். திருமணம் மற்றும் இறுதி சடங்கு உட்பட பெரும்பாலான இந்து பழக்க வழக்கங்கள் தடை செய்யப்பட்டன. அஞ்சிய பிராமணர்கள் தெய்வ சிலைகளை காப்பாற்ற போர்ச்சுகீசிய எல்லைக்கு வெளியே எடுத்துச் சென்றனர். இதனால்தான் போண்டோ போன்ற பகுதிகளில் பல பெரிய கோயில்கள் இன்றும் உள்ளன. மிகவும் சகிப்புத்தன்மை கொண்ட போர்ச்சுகீசியர்களால் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் தான் இந்த இடம் கையகப்படுத்தப்பட்டது. 1729ல் வைஸ்ராய் ஜோவா சல்தான்ஹா கூறுகிறார்- கோவாவின் அப்போதைய அழிவிற்கு காரணம் வணிகம் செய்ய முடியாத சூழ்நிலை. இந்து முஸ்லிம் மற்றும் முஸ்லிம் வணிகர்கள் சர்ச்சின் புனித அலுவலகத்தை பார்த்து அஞ்சி நடுங்கினர். கோயிலின் வலைத்தளத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட புகைப்படம் மார்சலில் உள்ள ஸ்ரீ பகவதி ஹால்டோன்கரின் தேவஸ்தானம்.

1683 ஆம் ஆண்டில் சம்பாஜியின் படைகள் பழைய கோவாவின் வாயிலை அடைந்தன. அது வீழ்ச்சியின் விளிம்பில் இருப்பதாகவே தோன்றியது. அதே நேரத்தில், முகலாயர்கள் மராட்டியர்களைப் பின்னின்று தாக்கவே, மராட்டியர்கள் பின்வாங்கத் தொடங்கினர். பின்னர் 1739 இல், சிமாஞ்சி அப்பா வசாயை இரண்டு வருடப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு போர்த்துகீசியர்களிடம் கைப்பற்றி மும்பையை தன் ஆளுமைக்குக் கொண்டு வந்தார். சிமாஞ்சி போர்த்துகீசியர்களை மரியாதையுடன் அனுப்பி வைத்தார். போர்த்துகீசியர்கள் மும்பையில் உள்ள புராதனமான மண்டபேஸ்வர் கோயிலை ஒரு சர்ச்சாக மாற்றியிருந்தனர். அதை மவுண்ட் பாயின்சார் என்று பெயர் சூட்டினர். அதனை மராட்டியர்கள் பின்பு ஒரு சிவன் கோயிலாக திரும்பவும் மாற்றி அமைத்தனர். ஆங்கிலேயர்கள் அதற்கு அருகில் ஒரு சர்ச்’ஐ கட்டினர். தகிசார்/பாயின்சாரில் உள்ள பிரபலமான ஐசி சர்ச்சே அது. மராட்டியர்கள் பெரிய மற்றும் மெல்லிசை எழுப்பக்கூடிய நிறைய சர்ச் மணிகளை கைப்பற்றி இந்து கோயில்களுக்கு வழங்கினர். அதை நாம் இன்றளவும் காணலாம். இந்த ரெடிட் புகைப்படமானது பீமாசங்கரில் உள்ள போர்த்துகீசிய மணியாகும்.

குஜராத் சுல்தானிடமிருந்து 1535-ல் மும்பையின் ஏழு தீவுகளை போர்த்துகீசியர்கள் கைப்பற்றினர். 1662-ல் இங்கிலாந்தின் சார்லஸ் II பிரகான்சாவின் கேத்தரினை மணந்தபோது போம்-பஹியா (புத்திசாலித்தனமான கையகப்படுத்தல் அல்லது பேரம்) என்று அழைக்கப்பட்ட இந்த தீவுகள் வரதட்சணையாக ஆங்கிலேயருக்கு கொடுக்கப்பட்டன. போர்த்துகீசியர்கள் மராட்டியர்களிடம் 1739-ல் தோற்கும் வரை அண்டை பகுதிகளான வசாய் முதலிய இடங்களை தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தனர். ஆங்கிலேயர்கள் இந்த பகுதியை மராட்டியர்களிடமிருந்து 1780-ல் கைப்பற்றினர். போர்த்துகீசிய காலத்திய சர்ச்சுகளான மாஹிமில் உள்ள செயின்ட் மைக்கேல்ஸ் மற்றும் பண்டாராவில் உள்ள மவுண்ட் மேரி ஆகியவை இன்றும் பிரபலமானவை. மும்பையில் உள்ள ஆங்கிலேயரின் பழைய கோட்டையின் புகைப்படம் – ராயல் கலெக்ஷன் டிரஸ்ட்.

கிழக்கில் போர்த்துகீசியர்கள் மசாலா வர்த்தகத்தை கட்டுப்படுத்த முயன்றனர். அந்த பணத்தின் மூலமாக அரேபியக் குதிரைகளை இறக்குமதி செய்தனர். இவை இந்தியாவில் உள்ள மன்னர்களால் பெரிதும் விரும்பப்பட்டன. 16 ஆம் நூற்றாண்டில் டெக்கான் சுல்தானியர்களை ஒப்பிடும்போது போர்த்துகீசியர்கள் விஜயநகரப் பேரரசுடன் நட்பாக இருந்தனர். எனவே அவர்கள் குதிரைகளை விஜயநகரத்திற்கு வழங்கினர். ஆனால் அவற்றை கோவாவிலிருந்து எடுத்துச் செல்லுமாறு சுல்தானியர்களை கேட்டுக்கொண்டனர். விஜயநகரப் பேரரசைப் பற்றி டொமிங்கோ பாஸ் என்ற போர்த்துகீசியக் குதிரை வணிகர் பல சிறந்த பதிவுகளை எழுதியுள்ளார். 1565 இல் விஜயநகரத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு இந்த வர்த்தகம் தடைப்பட்டது. காஃபிர்களுக்கு குதிரை விற்க வேண்டாம் என்றும் மதகுருமார்கள் அழுத்தம் கொடுத்தனர். 18 ஆம் நூற்றாண்டுக்குள் போர்த்துகீசியர்கள் மசாலா பொருட்கள் மற்றும் குதிரைகள் ஆகிய இரண்டிலும் தங்கள் ஏகபோக உரிமையை இழந்தனர். கோவா வீழ்ச்சியடைந்து இந்தியாவில் போர்த்துகீசியர்களின் ஆளுமையும் தடைபட்டது. விக்கிப்பீடியாவில் சாரா வெல்ச் எடுத்த புகைப்படம் – ஹம்பியில் உள்ள புகழ்பெற்ற விட்டலர் கோவிலின் அடிவாரத்தில் உள்ள ஒரு சிற்பம் – வெளிநாட்டு வணிகர்கள் விஜயநகரத்துக்கு குதிரைகள் கொண்டு செல்வதைக் காட்டுகிறது.

உருளைக்கிழங்கு தென் அமெரிக்காவில் தோன்றி, 17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் போர்ச்சுகீசியர்களால் இந்தியாவிற்குள் நுழைந்தது. அவர்கள் புகையிலை, அன்னாசிப்பழம், பப்பாளி, மக்காச்சோளம், சர்க்கரைவள்ளிக்கிழங்கு, முந்திரி மற்றும் சிவப்பு மிளகு ஆகியவற்றை இந்தியாவிற்கு அறிமுகப்படுத்தினர். அவர்களின் ஒட்டுதல் நுட்பங்கள் மூலமாக புகழ்பெற்ற அல்போன்சா போன்ற பல புதிய மாம்பழ வகைகள் உற்பத்தி செய்யப்பட்டன. கார்சியோ டி ஓர்டா என்ற புகழ்பெற்ற மருத்துவர் இந்திய தாவரங்கள் ,தாதுக்கள் மருத்துவ குணங்களைப் பற்றியும் மற்றும் அவற்றின் பூர்வீக நோய்களை குறித்தும் ஒரு முக்கியமான புத்தகத்தை 1561 இல் எழுதி வெளியிட்டார். துரதிஷ்டவசமாக அவரது யூத மத மாறிய அவர் குடும்பம் கோவாவின் இன்குவிசிஷனுக்கு (விசாரணை) பலியானது. அவரது சகோதரி எரிக்கப்பட்டு இறந்தார். ஓர்டாவின் உடல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டு எரிக்கப்பட்டது. ஓர்டா இப்போது போர்ச்சுகலில் ஒரு கதாநாயகனாகப் போற்றப்படுகிறார். Storytrails.com லிருந்து எடுக்கப்பட்ட படம் – லிஸ்பனில் உள்ள அவரது சிலை.

1556ல் ஆசிய கண்டத்தின் முதல் அச்சுக்கூடம் கோவாவில் ஜெசுவிட்ஸினால் நிறுவப்பட்டது. இது ஐரோப்பிய கண்டத்திற்கு வெளியே அமைக்கப்பட்ட நான்காவது அச்சுக்கூடமாகும். இந்த அச்சுக்கூடம் அறிவியல் உத்வேகத்தை வளர்க்கவில்லை. 1556 முதல் 1679 வரை பதிப்பிக்கப்பட்ட 40 புத்தகங்களில் 37 புத்தகங்கள் மதம் சார்ந்தவை. அவர்களின் மத ஆர்வம் அதிகரித்ததால், வணிகம் நசிந்தது. வணிகர்கள் வெளியேறி கோவாவும் வீழ்ச்சி அடைந்தது. ஜெசுவிட்ஸ் 1683ல் இந்த அச்சுக்கூடத்தை மூடினார். பின்னர் 1821 ஆம் ஆண்டுதான் கோவாவில் மீண்டும் அச்சுக்கூடம் அமைக்கப்பட்டது. போர்ச்சுகல் தொழிற்துறை புரட்சியில் பின்தங்கி இருந்ததால் பிரிட்டிஷ் இந்தியாவை விட கோவா மிகவும் ஏழ்மையாக இருந்தது. 1900 ஆரம்ப காலகட்டங்களில் பல மக்கள் கோவாவிலிருந்து வெளியேறி மும்பை மற்றும் இதர நகரங்களில் குடியேறினர். போர்ச்சுகீசிய சர்வாதிகாரி சலசார் 1932 முதல் பல கனிம வள சுரங்கங்களை திறந்த பின்பும் கோவாவின் அழிவை நிறுத்த முடியவில்லை.
Serendipity ஆர்ட்ஸின் படம் கோவாவில் உள்ள செயின்ட் பால்ஸ் கல்லூரியின் எஞ்சி இருக்கும் பகுதியாகும். அங்கு தான் முதல் அச்சகம் அமைக்கப்பட்டது.

போர்ச்சுகீசிய மொழியில் காஸ்டா என்றால் பரம்பரை (‘வம்சாவளி’) என்று பொருள். இரத்த உறவின் அடிப்படையில் இனவகைகளை விவரிக்க இது பயன்படுத்தப்பட்டது. ஐபீரிய தரப்படுத்தல் வரிசைப்படி போர்ச்சுகலில் பிறந்தவர்கள் ரைனோஸ் எனவும், போர்ச்சுகீசிய பெற்றோர்ககளுக்கு ஆசியாவில் பிறந்தவர்கள் காஸ்டிகோஸ் அல்லது இந்தியாட்கோஸ் எனவும், போர்ச்சுகீசிய மற்றும் இந்திய அல்லது போர்ச்சுகீசிய மற்றும் ஆப்பிரிக்க பெற்றோர் மூலம் பிறந்தவர்கள் முறைய மெஸ்டிகோஸ் மற்றும் முலாட்டோஸ் என்று அறியப்பட்டனர் என்று பியர்சன் கூறுகிறார். இந்த தரவரிசைக்கு வெளியே அதற்கு கீழே பூர்விக கிறிஸ்தவர்கள் இருந்தனர். ஆனால் காஸ்டிகோக்கள் மற்றும் மெஸ்டிகோக்கள் கூட மேல் வர்க்கத்தினரால் கணிசமான சந்தேகத்துடன் பார்க்கப்பட்டனர் என்று அவர் கூறுகிறார். போர்ச்சுகீசியர்கள் வந்த நேரத்தில் பழமையான இந்து முறையான சாதி வர்ணம் ஏற்கனவே இருந்தது. எனவே காஸ்டா என்ற சொல் ஏன் அதற்கு பயன்படுத்த தொடங்கினர் என்பதை புரிந்து கொள்ள இயலவில்லை. விக்கிபீடியா படம் மெக்சிகோவில் உள்ள ஒரு ஓவியமாகும். இது காஸ்டா அமைப்பில் 16 இன வகைகளை சித்தரிக்கிறது.