हरकू आईला मल्हाररावांची पत्नी मानले जात होते.तिने तलवारीशी लग्न लावले होते म्हणून तिला खांदारानी
असे म्हटलं गेलं. हरकू आई अहिल्याबाईंपेक्षा केवळ चार वर्षांनी मोठया होत्या. आणि त्या सदैव अहिल्याबाईंच्या सोबत असत.

अहिल्याबाईना एक मुलगा व एक मुलगी होती.मुलाचे नाव मालेराव होते. तो वाईट सवयी व चुकीच्या जीवनशैलीमुळे अकाली मृत्युमुखी पडला.

अहिल्याबाईंचा जन्म चौंडी गावचा! त्यांना
मल्हाररावांनी खंडेराव ह्यांची पत्नी म्हणून
होळकर घराण्यात आणले. अहिल्याबाई
आठ वर्षाच्या असताना खंडेरावांबरोबर त्यांचे लग्न झाले. परंतु खंडेराव ह्यांचे राज्यकारभारात लक्ष नसे. अहिल्याबाईंना दोन मुले होती परंतु वैयक्तिक आयुष्यात त्यांच्या वाटेला सुख आलं नाही.

तुकोजी रावांना अहिल्याबाईंनी आपल्या पती व पुत्र ह्यांच्या निधनानंतर दत्तक घेतले होते. तुकोजी राव हे मल्हाररावांचे पुत्र होते असे काही कागदपत्रात नमूद आहे.
अहिल्याबाईंनी त्यांना दत्तक घेतले व त्यांना माळव्याचे सुभेदार केले.त्यांच्या नातेसंबंध तणावपूर्ण होते. तुकोजी रावांचा स्वभाव खूप उधळपट्टी करण्याचा होता व ते पेशव्यांना युद्धातील लूट द्यायला दिरंगाई करत.
यशवन्त फणसे माळव्याचा सुभेदार बनले असते पण त्यांचा तरुण वयात मृत्यू झाला.

यशवंतराव फणसे हे अहिल्याबाईंचा जावई
होत. त्यांचे लग्न अहिल्याबाईंच्या एकुलत्या एक मुलीशी,मुक्ताशी झाले.
ते खूप शूर होते आणि सुभेदारही बनले असते कारण त्यापूर्वी मालेराव ह्यांचा मृत्यू झाला होता.पण दैवगती काही निराळीच असते.
यशवंतराव ह्यांचा एकुलता एक मुलगा नाथोबा अल्पवयात मरण पावला.
यशवंतराव हे सगळं पाहून खचले.आणि त्या वर्षभरातच कॉलरामुळेत्यांचा मृत्यू झाला.
त्यांची एकुलती एक मुलगी मुक्ताबाईने , यशवंतरावांबरोबर सहगमन केलं ,त्या सती गेल्या.त्यामुळे स्वतःची मुलगी , तिचा नवरा आणि नातू ह्यांच्या अकाली जाण्यामुळे अहिल्याबाईं मनाने खचल्या.

नाथोबा हा अहिल्याबाईंची मुलगी मुक्ता व जावई यशवन्त ह्यांचा मुलगा होता.तो लहानपणापासून अशक्त होता.त्याला क्षयाची बाधा झाली आणि १७९०मध्ये अवघ्या २३ व्या वर्षी तो मरण पावला.त्याच्या दोन्ही पत्नींनी त्याच्याबरोबर सहगमन केलं.(त्या दोघी सती गेल्या)

गंगोबा तात्या होळकर घराण्याचे हिशेबनिस होते. अहिल्याबाईंचा प्रजादक्षतेचा व कामाप्रति असलेल्या निष्ठेचा त्यांच्यावर खूप प्रभाव होता .जेव्हा कधी कुटुंबातील पुरुष मंडळी दौलतीतील धनाचा वापर वैयक्तिक कारणाकरिता करू पाहत , अहिल्याबाईंनी त्यांना अशा विनंती स्वीकार करू नये असे सांगितले होते.

मल्हारराव यांनी पानिपतच्या लढाईत मराठ्यांचा पराभव झाल्यानंतर मराठ्यांची प्रतिष्ठा पुनः प्राप्त करण्यासाठी पुन्हा एकदा नव्या दमाने मोहिमा हाती घेतल्या. त्यांनी पाच वर्षे उत्तर भारतात धुमाकूळ घातला. मल्हारराव, महादजी शिंदे यांच्यासह राघोबा पेशव्यांच्या नेतृत्वाखालील मराठा सैन्यात सामील होते. १७६६मध्ये मध्य प्रदेशातील आलमपूर येथे त्यांचा मृत्यू झाला. खंडेराव यांचा मृत्यू यापूर्वीच झाला होता. मल्हारराव यांच्या मृत्यूवेळी तुकोजी होळकर आणि माले राव त्यांच्यासोबत होते. त्यांनी मालेराव यांना आपला उत्तराधिकारी म्हणून नियुक्त केले आणि तुकोजी होळकर यांना मालेराव यांचे संरक्षक म्हणून नेमले. अहिल्याबाई यांनी आलमपूर येथे मल्हारराव यांच्यासाठी एक सुंदर छत्री बांधली. त्यांनी आलमपूर येथे एक सुंदर हरिहरेश्वर मंदिर देखील बांधले. पेशव्यांनी छत्रीच्या देखभालीसाठी अनुदान जारी केले.

मल्हारराव यांनी नियुक्त केलेले दिवाण, गंगाधरपंत चंद्रचूड, यांनी अहिल्याबाई यांना मुलगा दत्तक घेऊन सरदार बनवण्याचा सल्ला दिला. मात्र, अहिल्याबाई यांना समजले की यामुळे खरी सत्ता अधिकाऱ्यांच्या हाती जाईल, म्हणून त्यांनी ह्या प्रस्तावास फेटाळले. गंगाधरपंत यांनी रघुनाथ राव पेशव्यांना पत्र लिहून राज्यावर आक्रमण करण्याचा सल्ला दिला. अहिल्याबाई यांनी ह्यावेळेस शिंदे, गायकवाड आणि भोसले यांची मदत मागितली. सर्वांनी मल्हारराव यांच्या वारसाप्रती निष्ठा दाखवत त्यांना पाठिंबा दिला. अहिल्याबाई यांनी माधवराव पेशव्यांची मंजुरी मिळवून आपल्या राज्याचे संरक्षण केले. त्यांनी महिलांचे सैन्य देखील उभारले. प्रतिकूल परिस्थितीमुळे रघुनाथ राव यांनी पराभव स्वीकारला, आपले सैन्य मागे ठेवले आणि अहिल्याबाई यांच्या मुलाच्या मृत्यूबद्दल शोक व्यक्त करण्यासाठी भेट दिली. या कृतीने अहिल्याबाई यांचे इंदूरच्या राजमाता म्हणून स्थान पक्के झाले . नंतर, नारायणराव पेशव्यांच्या खुनानंतर रघुनाथ राव यांनी पेशवाई गादी बळकावण्याचा प्रयत्न केला, तेव्हा अहिल्याबाई यांनी त्यांना धडा शिकवला आणि ब्रिटिशांचा पाठिंबा घेण्याविरुद्ध कडक इशारा दिला. रघुनाथ राव यांच्या मृत्यूनंतर अहिल्याबाई यांनी म्हटले की ‘एक ग्रहण संपले आणि आता कुणी देशद्रोही नाही.’

अहिल्याबाईंनी खुल्या दरबारात जाहीर केले की, जो कोणी डाकूंवर नियंत्रण मिळवेल त्याच्याशी त्यांची मुलगी मुक्ता यांचा विवाह होईल, मग तो कोणत्याही जातीचा किंवा वंशाचा असो. यशवंत राव फणसे यांनी हे आव्हान स्वीकारले, त्यांना संसाधने आणि मनुष्यबळ पुरवले गेले आणि त्यांनी डाकूंवर यशस्वीपणे नियंत्रण मिळवले, ज्यामुळे त्यांचा मुक्ताशी विवाह झाला.इतर पर्याय—महेश्वरचा सरदार बनवणे, माळव्यातील शेतजमीन दान देणे आणि ओंकारेश्वर बांधण्याची परवानगी देणे—या विशिष्ट कामगिरीसाठी बक्षीस म्हणून संदर्भात नमूद केलेले नाहीत.