ஆழ்வார்கள் தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளா பகுதியைச் சேர்ந்தவர்கள். ஆழ்வார்கள் பன்னிருவர் சமூகத்தின் வெவ்வேறுபட்ட பிரிவுகளைச் சேர்ந்தவராவர். அவர்களில் ஆண்டாள் மட்டுமே பெண்ணாவார். ஆழ்வார் என்ற சொல்லிற்கு ‘மூழ்கியவர்’ என்று பொருள். கிருஷ்ணன் மற்றும் விஷ்ணு மீது அவர்கள் கொண்ட அவர்களின் ஆழ்ந்த பக்தியினால் உருவான பாடல்களே பாரதம் முழுவதிலுமிருந்த பக்தி கவிஞர்களின் கவிதைகளுக்குத் தூண்டுகோலாக அமைந்தன.
“உள்ள உருகி நைவேனை உளலோ இலளோ என்னாத
கொள்ளை கொள்ளிக் குறும்பனை” என்று ஆண்டாளும்
“மாலையும் வந்தது மாயன் வாரான்” என்று நம்மாழ்வாரும் எழுதியதே இதற்குச் சான்று.

ஆண்டாளின் படம் www.ramanuja.org இருந்து எடுக்கப்பட்டது

லிங்காயத் என்பவர் வீரசைவத் துறவிகளை பின்தொடர்பவர்களாவர். அவர்கள் ஜாதி வேறுபாடு, ஆண் பெண் பாகுபாடு போன்ற தேவையற்ற விஷயங்களுக்கு எதிராக குரல் கொடுப்பவர்களில் குறிப்பிடத் தக்கவர்கள். அக்கா மகாதேவி சுய உணர்வை அடைவதற்காக திருமணத்தையும் சமூகத்தையும் துறந்தார். அவர் வீரசைவர்களின் புகழ் பெற்ற அனுபவ மண்டபம் என்றழைக்கப்பட்ட இடத்திற்கு வந்தார். அங்கு அவர் அல்லம்மா என்ற மற்றொறு துறவியுடன் உரையாடிய வார்த்தைகளே அவரது வசனமாக நம்மை வந்தடைந்தன. அக்கா மஹாதேவி தமது ஆடைகளைத் துறந்து, தனது நீண்ட கூந்தலால் தன் உடலை மூடிக்கொண்டார். சிவபெருமானையே தனது கணவராகவும் வரித்துக் கொண்டார்.

விக்கி மீடியாவிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட இந்த படத்திலிருக்கும் அவரது உருவச்சிலை கர்நாடகாவில் அவரது பிறந்த இடமான ஷிவமோகாவிலுள்ள உடத்தாடி என்ற இடத்தில் உள்ளது.

லால்டெட் தன்னை ஒரு சைவ யோகினி என கூறிக்கொண்டார். அவர் “ ஓ நீலகண்டரே! நானும் உம்மைப் போல ஆறு கூறுகளைக் கொண்டுள்ளேன். ஆயினும் உம்மிடமிருந்து தனித்துள்ளேன். நான் பரிதாபமானவள்” என்று எழுதினார். அவரது வார்த்தைகள் (வாக்கு) சுய சரிதையாகவே அமைந்துள்ளது. அவர் தமது தந்தையால் கல்வி கற்பிக்கப்பட்டு ஒரு அந்தண குடும்பத்தில் திருமணமும் செய்து வைக்கப்பட்டதாகவும் தெரிவிக்கிறார். அந்த இல்வாழ்க்கை நன்றாக அமையவில்லை அவர் வீட்டைத் துறந்து அலைந்து திரியும் துறவியானார். அவரது பேச்சினையும் வியத்தகு அதிசயங்களையும் காண மக்கள் அலை அலையாக குழுமினர். அவரது பரவசமான நடனம் பண்டைய ஹீப்ரூநபீஸ்களின் நடனத்தை ஒத்திருந்ததாக ஒரு முஸ்லீம் அன்பரின் குறிப்பு தெரிவிக்கின்றது. இந்துக்களும் இஸ்லாமியர்களும் அவரைத் தம்முடையவராக கருதினர்.

லால் டெட் அவர்களின் இந்த உருவப்படம் ‘ஹிஸ்டாரிஃபைடு’ என்ற இணைய தளத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. முடி வடிவமைப்பும் அங்கியும் காஷ்மீர் பெண்களை ஒத்திருப்பதைக் காணலாம்.

ஸ்ரீ காளஹஸ்தீஸ்வரர் சிவபெருமானாவார். அவர் சிலந்தி (ஸ்ரீ), பாம்பு (காள) மற்றும் யானை (ஹஸ்தி) ஆகியவற்றால் வழிபடப்பட்டவர் என்று தலபுராணம் கூறுகிறது. காளஹஸ்தி தென் பாரதத்திலுள்ள பஞ்ச பூதத் தலங்களில் வாயுவிற்கான தலமாகும். துர்ஜதி என்ற பெயர் ஜடாமுடி உடையவர் என்ற அர்த்தம் தருகிறது. அவர் பசுவின் சாணத்தால் முறுக்கப்பட்ட கூந்தலை உடைய சைவத்துறவியாவார். இத்துறவிகள் ஜாதி குலத்தை விடுத்து, தங்களை சிவபெருமான் வழியில் வந்தவர்களெனக் கூறிக்கொள்வர். துர்ஜதியின் கவிதைகள் தூய தெலுங்கில் எழுதப்பட்டன. மேன்மையான அரண்மனைகளில் பாடப்பட்டன. எனினும் அவை பக்தி பூர்வமானதாகவும் உலக வாழ்க்கையின் நம்பகமற்ற தன்மையை விளக்குவதாகவும் இருந்தன. அவருடைய வாழ்க்கைப் பற்றி அதிகம் தெரியவில்லை. ஆனால் அவரே இளைஞனாகத் தான் செய்த காரியங்கள் குறித்து வருந்திப் புலம்புகிறார். அவர் “உணர்ச்சிகளின் வழியில் தொலைந்து போனேன், இளமை முடிந்தது. சுழலும் இவ்வுலகில் தொடர முடியாது. ஓ காளஹஸ்தி பெருமானே! என்னை இச்சையற்றவனாக்கு” என வேண்டுவதிலிருந்து அறிய முடிகிறது.

காளஹஸ்தி கோவிலின் இந்த வான்வழிப் படம் (கல்யாண் குமார்) ஃபிளிக்கர் வலைதளத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது

மத்வாசாரியார் த்வைத வேதாந்தத்தை வகுத்தவர். அவர் கர்நாடகாவிலுள்ள உடுப்பியைச் சார்ந்தவர். வர்காரி என்ற சொல் பக்தர்களுக்காக பொறுமையாகக் காத்துக் கொண்டிருக்கும் விட்டோபா என்ற விட்டலனைக் காண பந்தர்பூர் செல்வதற்காக கனவு கண்டு கொண்டிருக்கும் வழிப்போக்கன் என்பதாகும். வர்காரி பாரம்பர்யம் ஞானதேவுடன் (1275-96) ஆரம்பித்தது. அவர் ஞானேஷ்வரி என்ற, மக்களால் பெரிதும் போற்றப்பட்ட பகவத் கீதையின் சம்ஸ்கிருத விளக்கவுரையை எழுதியவர். அவர் சமூகத்தால் ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு சீர்திருத்த குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்தார். அவருக்குப்பின் பதிமூன்றிலிருந்து பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு வரையான காலகட்டத்தில் முக்தாபாய், நாம்தேவ், ஜனாபாய், ஏக்நாத், துக்காராம் போன்ற பலர் வர்காரி பரம்பரையில் தோன்றினார்கள். ஞானதேவைப்போலவே அவர்களும் சிறந்த சீர்திருத்தவாதிகளாகவும் இலக்கியவாதிகளாகவும் சமய சான்றோர்களாகவும் விளங்கினார்கள். அவர்கள் பெண்களையும் தாழ்ந்த ஜாதிக்காரர்களையும் தம்முடன் இணைத்துக் கொண்டார்கள். அனைவருக்கும் பாரபட்சமற்ற முறையில் தொண்டு செய்தனர். அவர்களது மராத்திய கவிதைகள் கடவுள் மீது அவர்களுக்கிருந்த ஆழ்ந்த மனப்பூர்வமான பக்தியையும் தத்துவ ஞானத்தையும் விளக்கின.
ஜனாபாய் தனது கவிதையில் “ நான் கடவளையே உண்கிறேன், கடவுளையே அருந்துகிறேன், கடவுள் மீதே உறங்குகிறேன், கடவுளையே வாங்குகிறேன், கடவுளையே எண்ணுகிறேன், கடவுளுடனே அளவளாவுகிறேன், வெற்றிடத்திலும் கடவுள் இல்லாமலில்லை” என்று எழுதினார்.

இந்தப் படம் விக்கிமீடியாவிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. வார்கிகளின் வருடாந்திர புனித யாத்திரையின் பொழுது பி.ஆர்.உதயகுமாரால் பிடிக்கப்பட்ட புகைப்படம்.

பதினாறாம் நூற்றாண்டில் அஹமதாபாத்தில் தாழ்ந்த குலத்தில் பிறந்த இரு பக்தித் துறவிகள் பெருத்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தினார்கள். அவர்களில் தாதுதயாள் ப்ரஜ் பாஷையில் கவிதைகள் புனைந்து ராஜஸ்தானத்தில் புகழ் பெற்றார். அங்கு அவரைப் பின்தொடரும் தாது பந்திகள் இன்றளவும் உள்ளனர். அகா பகத் குஜராத்தில் இன்றளவும் மதிக்கப்படுகிறார். அஹமதாபாத்தில் அவர் வாழ்ந்த இடம் ‘அகா ந ஆர்டோ’ (அகாவின் அறை) என்ற பெயரில் பாதுகாக்கப்படுகிறது. அவர் நகை வணிகம் செய்து வந்த குடும்பத்தில் பிறந்தவர். அகோ அவர்கள் தலைப்பாகையுடனும், பெரிய தோடுகளுடனும் கடுமையான தோற்றம் உடையவராகக் காட்டப்படுகிறார். அவரது ஆறு வரி சாப்பாஸ் (குஜராத்தியில் ‘சா’ என்றால் ஆறு என்று பொருள்படும்) பாடல்கள் அவரது தோற்றத்தைப் போலவே ஜாதி வேறுபாடுகளையும் போலியான மதக் கோட்பாடுகளையும் ஏழைகளை ஒதுக்கும் சடங்குகளையும் கடுமையாகச் சாடின. இக்கவிதையைக் கேளுங்கள் – “அவனுக்கும் ஹரிக்கும் தொடர்பே இல்லை. காவி அணிந்து அமர்ந்திருக்கிறான். குருவின் உடை ஏதோ தந்திரப்பையிலிருந்து உருவப்பட்டது”.

அஹமதாபாதிலுள்ள அகா பகத் சிலையின் இந்தப் புகைப்படம் விக்கிமீடியாவிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.

15-16ஆம் நூற்றாண்டுகளில் வாழ்ந்த சூர்தாஸ் மற்றும் அவருடைய சமகாலத்திய மீராபாய் ஆகியோரின் பாடல்களே இன்று வரை பாரம்பர்ய இசை நிகழ்ச்சிகளில் பாடகர்களால் விரும்பி பாடப்படும் பாடல்களாகும். அவரது பாடல்களின் தொகுப்பு சூர்சாகர் என்று பாதுகாக்கப்படுகிறது. ராமச்சந்த்ரமனஸ் எழுதிய துளஸிதாசருடன், சூர்தாஸும் வட இந்தியாவின் பெரிதும் போற்றப்பட்ட ஒரு முக்கியமான சமயத் துறவியாகக் கருதப்படுகிறார். அவரது பெயர் மிகவும் புகழ்பெற்றதால் வட பாரதத்தில் கண் பார்வையற்றோரெல்லோருமே சூர்தாஸ் என மரியாதையுடன் அழைக்கப்படுகின்றனர். “கருமை நிறக் கண்ணன் இல்லையென்றால் நான் விஷ பாம்பினால் தீண்டப்பட்டுத் துடிக்கும் பெண்ணுக்கொப்பாவேன்” எனக் கூறும் அவரின் கவி நயத்தில் அவரது பக்தியை உணருங்கள்.

இந்திய தபால்த் துறையால் சூர்தாஸை பெருமைப்படுத்தி வெளியிடப்பட்ட அஞ்சல் முத்திரையின் படம்.

பிரதமர் மோடி 2022ல் ஒரு தேர்தல் கூட்டத்தில் பேசும்போது “எப்படிப்பட்ட ஆட்சி வேண்டுமெனில், சிறியவர்களோ அல்லது பெரியவர்களோ, அனைவருக்கும் உணவு கிடைக்க வேண்டும், ரவிதாஸ் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்” என்று கூறினார்.
ரவி தாஸ் (ராய் தாஸ் என்றும் அழைக்கலாம்) பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில் வாரணாசியில் பிறந்தார். அவர் மிகுந்த செல்வாக்குடைய பக்தித் துறவியாவார். அவர் சமகாலத்திய தலித் மக்களின் சின்னம். அவருக்கு பல கோவில்கள் அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளன.
அவரது நாற்பது பாடல்கள் சீக்கியர்களின் குரு கிரந்த்சாகிபில் இடம் பெற்றுள்ளன. சமயதுறவி மீராபாய்க்கும் அவர் குருவாக விளங்கினார் எனவும் கூறப்படுகிறது. அரசகுமாரியாக இருந்த மீரா பாய் சித்தூர் ராஜ குடும்ப அரசருக்கு மணமுடிக்கப்பட்டார். விதவையான பிறகு இல்வாழ்வைத் துறந்து சமயத் துறவியானார். அவரது பயணத்தின் பொழுது அவர் ரவிதாஸை சந்தித்திருக்கலாம். ஒரு வேளை அரசகுமாரி மற்றும் அவரது தீண்டத்தகாத குருவின் கதை பக்தியில் சமூக வேறுபாடு ஒரு பொருட்டல்ல என்பதை உணர்த்துவதற்காகவும் இருக்கலாம்.
மூலம்: https://timesofindia.indiatimes.com/india/when-pm-modi-quoted-sant-ravidas-to-counter-rahul-gandhis-king-barb/articleshow/89634558.cms.

இந்த விக்கிமீடியா படம் பக்த ரவி தாஸை செருப்புத் தைப்பவராக காண்பிக்கும் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் வரையப்பட்ட ஓவியமாகும்

ஹூமாயூனின் மரணத்திற்குப் பிறகு அக்பரின் மாமாவான பைராம் கான் என்பவர் அக்பருக்கு ஆசானாகவும் அவர் சார்பில் ஆட்சியை நடத்துவருமாக இருந்தார். பைராம்கானின் மகனான அப்துர் ரஹீம் கான் – இ- கானன் (1556-1627) அக்பரின் ராணுவ நடவடிக்கைகள் மற்றும் பயணங்கள், குறிப்பாக குஜராத் பயணம் ஆகியவற்றில் துணை புரிந்து வந்தார். நாளடைவில் அரசருக்கு வரும் ஆயிரக்கணக்கான விண்ணப்பங்களை விசாரிக்கும் அதிகாரியானார். அவரே நாம் பள்ளி நூல்களில் படித்த, புகழ்பெற்ற இடைக்கால முப்பெரும் கவிஞர்களான ஸூர்தாஸ், துளசிதாஸ் மற்றும் கபீர்தாஸ் இவர்களுடன் சேர்ந்த ரஹீம் தாஸ் ஆவார். இவர் வாழும் முறை பற்றி நன்கு அறிந்தவர். இந்த கவிதையைப் பாருங்கள் – “ரஹீம் தாகா பிரேம்கா, மத் தோடோ சாத்கே, தூட்டே ஸே ன ஜூரே, ஜூரே கான்த் பர் ஜாயே” (அன்பின் உறவு நூலை அறுத்து விடாதீர்கள். அறுந்த பிறகு சரி செய்தாலும் முடிச்சு இருக்கத்தான் செய்யும்). மேலும் இவரைத் தவிர பல இஸ்லாமிய பக்தி துறவிகளிருந்தினர் – கிருஷ்ண பக்தியில் திளைத்த ரஷ் கான் , பஞ்சாபில் கவிதை எழுதிய அப்துல் ரஹீம். மூலம்: https://scroll.in/article/814998/meet-abdur-rahim-khan-e-khanan-who-was-also-the-bhakta-poet-rahim-das.

இந்த விக்கிமீடியா படத்தில் இளம் ரஹீம் அவரது தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகு அக்பரிடம் ஒப்படைக்கப்படுவதை இடைக்காலத்தில் வரையப்பட்ட ஓவியமாக காணலாம்

பாவுல் என்ற வங்காள மொழி வார்த்தை வாதூல என்ற சம்ஸ்கிருத வார்த்தையிலிருந்து உருவானது – காற்றினால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் எனப் பொருள்படும். அவர்களது சுபாவம் சமூக மற்றும் மதரீதியான கோட்பாடுகளை சற்றும் மதிக்காததாகும். பாவுலர்கள் பெரும்பாலும் தொழிலாளர் குடும்பங்களை சேர்ந்தவர்கள். ஒரு குருவின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் ஒரு சிறிய குழுவாக வாழ்பவர்கள். ஆன்மீக சந்தோஷத்தையும் அன்பான வாழ்வையும் அனுபவிப்பதே அவர்களது கொள்கையாகும்.
அவர்கள் தாங்களே புதிர் போன்ற பாடல்களை மிகவும் பிரமிக்க வைக்கும் வரிகளில் இயற்றுவர்.
தெருப்பாடல்கள் அமைப்பதும் இசைப்பதும் தங்களின் வாழ்வாதாரத்துக்காக பின்னர் பழக்கப்படுத்தியது போலிருந்தாலும், அதுவே அவர்களுக்குப் புகழ் சேர்த்தது.
.அமர்த்யாசென் அவர்களின் பாட்டனார் ஷிதிமோகன் சென் அவர்கள் பாவுல்கள் பற்றி மிகவும் அறிந்தவராவார். அவர் எழுதுகிறார் – “அவர்கள் கூறுகிறார்கள் – இந்த வேதங்கள் பழங்கால வழக்கங்களின் மிச்சம். நாங்கள் என்ன நாய்களா அந்த மிச்சத்தை நக்குவதற்கு? தேவை என்றால் நாங்களே புதிதாக உருவாக்கிக் கொள்வோம்.” – என்ன ஒரு சக்தி வாய்ந்த, பதட்டத்தை ஏற்படுத்தக் கூடிய வரிகள்!
இந்த விக்கிமீடியா படம் 2022 ஆம் ஆண்டு கான்டாக்ட் பேஸால் பதிவேற்றப்பட்ட பாவுல் ஊர்வலத்தின் புகைப்படம்

இந்த விக்கிமீடியா படம் 2022 ஆம் ஆண்டு கான்டாக்ட் பேஸால் பதிவேற்றப்பட்ட பாவுல் ஊர்வலத்தின் புகைப்படம்

கபீர் 1398ல் ஒரு இஸ்லாமிய நெசவாள குடும்பத்தில் வாரனாசியில் அவதரித்தார். அவர் தேடி அலைந்து ராமானந்த் என்ற ஒரு புகழ்பெற்ற வைஷ்ணவரின் சீடரானார். பின் அவர் இராமரின் பக்தரானார். அவருடைய எளிமையான தோஹாக்கள் (இரு வரி ஜோடி சொற்களாலான கவிதைகள்) வட பாரதத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் பேசப்படும் விசயமாகும். அவர் தனது சாவின் பொழுது நடக்க இருந்த நாடகத்தை முன்பே அறிந்திருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் இதை நம்ப முடியவில்லை. எனினும், “நீ இறந்த பிறகு உன் உடலை என்ன செய்யப்போகிறாய்? ஹிந்துக்கள் எரிப்பதையும், இஸ்லாமியர் புதைப்பதையும் விரும்புவர். எவ்வாறாயினும் உயிர் வீட்டைவிட்டுச்சென்றுவிடும். மீனவன் மீனுக்காக வலை விரிப்பது போல இறப்பு தனது கர்ம வலையை விரிக்கின்றது. இராமன் இல்லாத மனிதப்பிறவி எதற்கு? இந்த வீட்டை(உடலை) விட்டு அந்த வீட்டிற்குச் (உடலுக்கு) சென்றதும் பின்னர் வருந்துவாய்” என உரைக்கின்றார்.

இந்திய தபால்த் துறையால் கபீரைப் பெருமைப்படுத்தி 1952ல் வெளியிடப்பட்ட அஞ்சல் முத்திரையின் படம்.

1875ல் வைஷ்ணவ கவிஞர் பானுசிம்ஹாவின் கவிதைப் படைப்புகள் கல்கத்தா இலக்கிய வட்டாரத்தில் வலம் வந்தன. வங்காளத்தின் ப்ரஜபுலி வழக்கு மொழியில் அப்பாடல்கள் வியக்கத்தக்கதாக இருந்தன. பின்னர் அவை சீர்திருத்த கருத்துக்களை போற்றும் தாகூர் குடும்ப இளவலின் படைப்பு எனத் தெரியவந்தது. இப்பாடல்கள் கிழக்கு பாரதத்தின் பக்தி பாரம்பரியத்திற்கு மிகவும் கடன் பட்டிருந்தன. அந்த பாரம்பரியம் பன்னிரெண்டாம் நூற்றாண்டில் ஜெயதேவரின் கீத கோவிந்தத்திலிருந்தே தொடங்கியது. பின்னர் சைதன்ய மஹாபிரபு மற்றும் வித்யாபதி, சாந்திதாசா, ராமபிரசாத்சென் போன்ற பலரால் பின்பற்றப்பட்டது. அவர்கள் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டிலிருந்து சமஸ்கிருதத்தில் இருந்து வங்காள மொழிக்கு மாறினர். ஆனால் தாகூரின் பாடல்களில் கோபமும் புரட்சிக் கருத்துகளுமிருந்தன. “நான் இன்னும் எத்தனை நாட்கள் இந்த வெய்யிலில் மரங்களடியில் காத்திருக்கவேண்டும்? எப்பொழுது அவனது புல்லாங்குழல் மூலம் என் பெயரை உச்சரித்து அழைப்பான்?” என்பன போன்ற கவிதைகளே உதாரணம்.

இந்த விக்கிமீடியா படம் ஓடிஸா மாநிலம், புவனேஸ்வரிலுள்ள அருங்காட்சியகத்தில் பாதுகாக்கப்படும் ஜயதேவரின் கீத கோவிந்தம் எழுதப்பட்ட அசல் பனையோலையின் புகைப்படம்