വഴികാട്ടികളായ അറേബ്യൻ ഇടനിലക്കാരെ ഒഴിവാക്കി, ആഫ്രിക്കൻ വൻകര ചുറ്റി, യൂറോപ്പിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയിലേക്കുള്ള കപ്പൽ മാർഗ്ഗം, വാസ്കോഡഗാമയാണ് കണ്ടുപിടിച്ചത്. ഒരു ഗുജറാത്തി വഴികാട്ടിയുടെ സഹായത്തോടെ ഗാമ കോഴിക്കോട് കപ്പൽ ഇറങ്ങി. ഗാമയുടെ അഹങ്കാരം കോഴിക്കോട് ഭരിച്ചിരുന്ന സാമൂതിരിയെയും, തദ്ദേശീയരായ മുസ്ലിം വ്യാപാരികളെയും രോഷാകുലരാക്കി. അതിനാൽ, ഗാമ സാമൂതിരിയുടെ എതിരാളികളായിരുന്ന കൊച്ചിയിലേയും, കണ്ണൂരിലേയും ഭരണകർത്താക്കളുമായി സഖ്യമുണ്ടാക്കി. 1508ൽ പോർച്ചുഗീസുകാർ, ഈജിപ്ഷ്യൻ മംലൂക്കിന്റെ ഒരു കപ്പൽ പടയെ ബോംബെയ്ക്കടുത്ത് ചാഔലിൽ വെച്ച് യുദ്ധത്തിൽ തോൽപ്പിക്കുകയും, തന്മൂലം ഇന്ത്യയും, അറബി രാജ്യങ്ങളുമായുള്ള വ്യാപാരബന്ധത്തിൽ അറബികളുടെ മേൽകോയ്മയെ ശിഥിലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. പോർച്ചുഗീസുകാർ ഗോവ പിടിച്ചെടുത്തതിനു ശേഷം, വാസ്കോഡ ഗാമ അവിടുത്തെ വൈസ്രോയി ആയിരുന്നു. ഗാമയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ക്രിസ്ത്യാനികളെക്കാൾ താഴ്ന്നവരായിരുന്നു ഹിന്ദുക്കൾ. അക്കാലത്തെ മറ്റു പലരെയും പോലെ, മുസ്ലീങ്ങളോട് കടുത്ത വിരോധം ഗാമ വെച്ചുപുലർത്തിയിരുന്നു. മക്കയിൽ നിന്ന് വന്ന തീർത്ഥാടകരുടെ ഒരു കപ്പൽ ഗാമ കത്തിക്കുക പോലും ചെയ്തു.

പോർച്ചുഗൽ രാജാവിന്റെ മുൻപിൽ വാസ്കോഡ ഗാമ നിൽക്കുന്നതായ ഈ ചിത്രം പോർച്ചുഗലിന്റെ ദേശീയ ലൈബ്രറിയിൽ ഉള്ളതാണ്.
കടപ്പാട്: വിക്കിമീഡിയ

ബിജാപുർ സുൽത്താൻ വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് ഗോവ പിടിച്ചെടുക്കുകയും, ഭൂനികുതി കുത്തനെ കൂട്ടുകയും ചെയ്തു. ടിമോജായടക്കമുള്ള ഹിന്ദു നേതാക്കന്മാർ അഫോൻസോ ദാ ആൽബുക്കർഖിനോട് ഇതിൽ ഇടപെടാൻ പറഞ്ഞു. അവർ വിചാരിച്ചത്, ആൽബുക്കർഖ്, തനിക്കുള്ള കപ്പം കിട്ടിയാൽ സ്ഥലം വിടുമെന്നാണ്. പകരം ആൽബുക്കർഖ്, 1510 ൽ യൂസഫ് ആദിൽ ഷായിൽ നിന്ന് ഗോവ പിടിച്ചെടുക്കുകയും, അവിടെ താമസിച്ചിരുന്ന മുസൽമാന്മാരെ രാജ്യത്തിന് പുറത്താക്കുകയോ കൊല്ലുകയോ ആണ് ചെയ്തത്. 1560 ആയപ്പോഴേക്കും പഴയ ഗോവ, ബാർദേസ്, സാൽസെറ്റ്, ദാമൻ, ദിയു എന്നീ പ്രദേശങ്ങൾ പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ അധീനതയിലായി. പിന്നീട് 18-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ പോണ്ട, ബിചോലിം എന്നീ പ്രദേശങ്ങൾ കൂടി അവർ കൈക്കലാക്കി. 1663ൽ ഡച്ചുകാർ ബോംബേയ്ക്കടുത്തുള്ള വസായി എന്ന സ്ഥലം പിടിച്ചെടുക്കും വരെ പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ സ്വാധീനം അവിടെയും പോർച്ചുഗീസുകാരാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട കൊച്ചി വരെയും നീണ്ടു കിടന്നിരുന്നു. പോർച്ചുഗീസ് വ്യാപാരികൾ ഇന്ത്യയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് ചെന്നൈയിലുള്ള സാൻതോമിലും, ഹുഗ്ലിയിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. 1632 ൽ ഷാജഹാൻ ചക്രവർത്തി അവരെ അവിടുന്ന് തുരത്തി.

ആൽബുക്കർഖ് മലാക്ക ആക്രമിക്കുന്ന ഈ ദൃശ്യം ലിസ്ബണിലെ ഒരു ചുവർ ചിത്രത്തിലേയാണ്.
കടപ്പാട്: വിക്കിമീഡിയ

മതം മാറി വന്ന ജൂതന്മാർ ക്രൈസ്തവ സഭയിൽ തന്നെ തുടരുന്നതിന്, സ്പെയിൻകാർ 1481-ൽ ഒരു തരം മതവിചാരണ ഏർപ്പെടുത്തി.1541-ൽ പോർച്ചുഗലും അതുതന്നെ ചെയ്തു. മതമേലദ്ധ്യക്ഷന്മാരുടെ നിർബന്ധം മൂലം, 1560 മുതൽ ഗോവയിലും ഇതേ മതവിചാരണ നടപ്പിലാക്കി. ആദ്യമൊക്കെ പുതിയതായി മതം മാറി വന്നവരെ മാത്രം ഉദ്ദേശിച്ചായിരുന്നു ഇത് എങ്കിലും, പിന്നീട്- സഭാസിദ്ധാന്തങ്ങൾ അനുസരിക്കാത്തവർക്കെതിരെ എന്ന പേരിൽ ആർക്കു നേരെയും ഇത് പ്രയോഗിച്ചു തുടങ്ങി. മറ്റുള്ളവർ ഇത് ചെയ്യുന്നത് തടയാനായി ഈ വിചാരണകൾ അത്യന്തം രഹസ്യവും, മൊഴികൾ നിർബന്ധിപ്പിച്ചു പറയിച്ചതും, ശിക്ഷാവിധികൾ അതീവ കഠിനവും (പീഢനങ്ങൾ അടക്കം) ആയിരുന്നു. യൂറോപ്യന്മാർ അടക്കം പലരും വ്യക്തിപരമായ വിരോധങ്ങൾ തീർക്കാനായി ഈ സംവിധാനം പരക്കെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. എല്ലാ വർഷവും നടത്താറുള്ള
“ഓട്ട് ദ ഫേ” എന്ന ചടങ്ങിൽ കുറ്റവാളികളെ പൊതുജനമധ്യേ ജീവനോടെ അഗ്നിക്കിരയാക്കിയിരുന്നു. ഇതിനെപ്പറ്റിയുള്ള വിവരങ്ങളും, കെട്ടിടങ്ങളും ഇപ്പോൾ വളരെ കുറച്ച് മാത്രമെ ബാക്കി നിൽപുള്ളു. ചരിത്രകാരന്മാരുടെ സൂചനകളനുസരിച്ച് യൂറോപ്പിലേക്കാളും കഠിനമായിരുന്നു ഗോവയിൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള മതപീഢനം. 1820-ൽ ഇത് നിർത്തലാക്കും വരെ 16,172 കേസുകൾ വിചാരണ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പുരാതന ഗോവയിലെ
“ഹാത്ത് കാട്ട്റോ” – “കൈ വെട്ടുക” എന്നര്‍ത്ഥം വരുന്ന സ്തംഭം (തൂണ്) – കുറ്റം ചുമത്തപ്പെട്ടവരുടെ കൈവെട്ടാനുള്ളതായിരുന്നത്രേ. (ഇത് എല്ലാവരും അംഗീകരിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും).

www.Storytrails.com എന്ന വെബ്സൈറ്റിലെ ഈ ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നത് – ഗോവ ഇൻക്വിസിഷൻ കാലത്ത്, ശിക്ഷിക്കപ്പെടാൻ കാത്തുനിൽക്കുന്ന കുറ്റം ചുമത്തപ്പെട്ടവരുടെ ഒരു നിരയാണ്.

ക്രൈസ്തവസഭയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രസിദ്ധനായ മിഷനറി ആയിരുന്നു ഫ്രാൻസിസ് സേവ്യർ. ഭാരതത്തിലും, മലേഷ്യയിലും, ജപ്പാനിലും അദ്ദേഹം സുവിശേഷ പ്രവർത്തനം നടത്തി. അദ്ദേഹം 1542ൽ ഭാരതത്തിൽ എത്തുകയും, 1552ൽ മരണപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അടുത്തവർഷം എംബാം ചെയ്ത അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരം ഗോവയിലെ ബോം ജീസസ് ബസിലിക്കയിൽ കൊണ്ടുവന്നു. 1683ൽ മറാത്ത ആക്രമണത്തിന്റെ സമയത്ത് പോർച്ചുഗീസ് വൈസ്രോയി തന്റെ ചെങ്കോൽ സേവ്യറിന്റെ ശവപേടകത്തിനു മുന്നിൽ വച്ചു. ദൈവീക മധ്യസ്ഥതക്കായി പ്രാർത്ഥിച്ചു. യാദൃശ്ചികമായി മുഗളന്മാരുടെ പിന്നിൽ നിന്നള്ള അക്രമണത്തിനാൽ മറാത്തകാർക്ക് പിന്മാറേണ്ടിവന്നു. അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹം “ഗോയെഞ്ചോ സാഹിബ്” എന്ന പേരിൽ ആദരിക്കപ്പെട്ടു. ഭാരതത്തിലെ പല വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും ഇന്നും ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. എന്നാൽ സെയിന്റ് സേവ്യറിന് വിവാദപരമായ ഒരു മറുവശം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു.1154ാം മാണ്ട് മെയ് മാസം 16 നു എഴുതിയ കത്തിൽ കത്തോലിക്കരിലെ നാസ്തികരെ മതദ്രോഹവിചാരണ ചെയ്യുവാനുള്ള നടപടി (ഇൻക്വിസിഷൻ) തുടങ്ങുവാൻ അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു.

സെന്റ് സേവ്യറിന്റെ ഒരു ജാപ്പനീസ് ചിത്രീകരണമാണ് ഈ വിക്കിമീഡിയ ചിത്രത്തിൽ ഉള്ളത്.

മലബാറിൽ സുറിയാനി ഓർത്തഡോക്സ് സഭ (സെന്റ് തോമസ് ക്രിസ്ത്യാനികൾ) അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്താണ് പോർച്ചുഗീസുകാർ കേരള തീരത്ത് എത്തിയത്. ആദ്യം അവർ സുഹൃത്തുക്കൾ ആയിരുന്നു. ഭാരതത്തിലേക്ക് വന്ന യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യൻ സെന്റ് തോമസിന്റെ പിൻഗാമികളാണ് സുറിയനി ക്രിസ്ത്യാനികൾ എന്നു കരുതുന്നു. അദ്ദേഹം ക്രിസ്തുവർഷം 52ൽ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു. 1517 ൽ സെന്റ് തോമസിന്റെ ശവകുടീരം ചെന്നൈയ്ക്കടുത്തുള്ള മൈലാപൂരിൽ പോർച്ചുഗീസുകാർ കണ്ടെത്തി. അത് പിൽകാലത്ത് സാൻ തോം എന്നറിയപ്പെട്ടു. സിറിയക് അഥവ നെസ്റ്റോറിയൻ സഭയുടെ പ്ശീത്ത ബൈബിളാണ് സുറിയാനി ഓർത്തഡോക്സ് ക്രിസ്ത്യാനികൾ പിൻ തുടർന്നിരുന്നത്. ഇതിനെ മത വിരുദ്ധവാദമായിട്ടാണ് പോർച്ചുഗീസുകാർ കണ്ടിരുന്നത്. 1599 ലെ ഉദയംപേരൂർ സൂനഹദോസിനു ശേഷം ലത്തീൻ ആചാരങ്ങൾ പിൻതുടരുവാൻ അവർ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. നിരവധി ക്രിസ്തീയ പുസ്തകങ്ങൾ അഗ്നിക്കിരയാക്കി. സിറിയക് ബൈബിളിന്റെ ഒരേ ഒരു പകർപ്പ് മാത്രമേ സംരക്ഷിക്കുവാൻ സാധിച്ചുള്ളുവെന്ന് ചരിത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. 1653ൽ ഒരു കൂട്ടം സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികൾ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി കൂനൻ കുരിശ് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തതിന് ശേഷം സമുദായം രണ്ടായി പിരിഞ്ഞു – സീറോ-മലബാർ സഭയും, സ്വതന്ത്ര യാക്കോബായ സഭയും (സീറോ മലങ്കര സഭ).

മലങ്കര സഭ ഡോ. ബുച്ചാനന് ദാനം ചെയ്ത സിറിയക് ബൈബിൾ കേംബ്രിഡ്‌ജ് സർവകലാശാലയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നതിന്റെ ചിത്രമാണ് താഴെ കൊടുത്തിട്ടുള്ളത്.

നാശം സംഭവിക്കാതിരിക്കാൻ ദേവീ ഭഗവതിയെ മർസെലിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. വർഷം തോറുമുളള തിസ് വാടി യാത്ര ഇതിനെ അനുസ്മരിക്കുവാനാണ്.
ഗോവയെ പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ അധീനതയിൽ ആക്കുവാൻ ഹിന്ദുക്കളുടെ സഹായം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യ കാലങ്ങളിൽ പോർത്തുഗീസുകാർ അവരോട് നല്ല സമീപനമായിരുന്നു പുലർത്തിയിരുന്നത്. നിയമപരമായ വിവേചനം 1540 ൽ തുടങ്ങി 1910 ൽ അവസാനിച്ചു. എന്നാൽ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അതിനു ഒരു അയവു വന്നിട്ടുണ്ട്. 1540 മുതൽ പഴയ ഗോവയിലെയും, ബാർഡിസിലെയും, പിന്നീട് സാൽ സെറ്റിലെയും എല്ലാ ക്ഷേത്രങ്ങളും അവർ നശിപ്പിച്ചതായി പിയേഴ്സൺ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. വിവാഹവും ശവസംസ്കാരവും ഉൾപ്പെടുന്ന മിക്ക ഹിന്ദു ആചാരങ്ങളും നിരോധിച്ചിരുന്നു. മാനസികമായി തളർന്ന ബ്രാഹ്മണർ വിഗ്രഹങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുവാനായി പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ പ്രദേശത്തിനു പുറത്ത് കൊണ്ടുപോയി. ഇതുകൊണ്ടാണ് മിക്ക ക്ഷേത്രങ്ങളും പോണ്ട പ്രദേശത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് പോർത്തുഗീസുകാർക്ക് അതു പിടിച്ചെടുക്കുവാൻ സാധിച്ചത്. ഭയം മൂലമുള്ള ഹിന്ദു & മുസ്ലിം വ്യാപാരികളുടെ വാണിജ്യത്തിന്റെ അഭാവമാണ് ഗോവയുടെ പതനത്തിന്റെ കാരണമെന്നു വൈസ്രോയി ജാവോ സൽദാന 1729ൽ പറഞ്ഞു.

ഗോവ മർസെലിലുള്ള ശ്രീ ഭഗവതി ഹൽഡോൺകാരിൻ ദേവസ്ഥാനത്തിന്റെ വെബ്സൈറ്റിൽ നിന്നുള്ള ചിത്രമാണ് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്

1683-ൽ സാംബാജിയുടെ സൈന്യം വീഴ്ചയുടെ വക്കിലെത്തിയ പഴയ ഗോവയുടെ കവാടങ്ങളിൽ എത്തി. എന്നാൽ പിറകിലൂടെയുള്ള മുഗൾ സൈന്യത്തിന്റെ ആക്രമണം അദ്ദേഹത്തെ പിന്മാറാൻ നിർബന്ധിതനാക്കി.
പിന്നീട്, 1739-ൽ, രണ്ട് വർഷത്തെ തീവ്രമായ ആക്രമണത്തിന് ശേഷം ചിമഞ്ചി അപ്പ പോർച്ചുഗീസുകാരെ മുംബൈ മേഖലയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും, വസായ് തിരിച്ചുപിടിക്കുകയും ചെയ്തു.
പരാജയപ്പെട്ട പോർച്ചുഗീസുകാരെ ആദരവോടെ പോകാൻ ചിമഞ്ചി അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു.
മുംബൈയിലെ പുരാതനമായ മണ്ഡപേശ്വര ക്ഷേത്രം പോർച്ചുഗീസുകാർ ഒരു പള്ളിയാക്കി മാറ്റി മൗണ്ട് പോയിൻസാർ എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്തിരുന്നു. മറാത്തക്കാര്‍ അതിനെ വീണ്ടും ശിവക്ഷേത്രമാക്കി. ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ പിന്നീട് ഇന്നത്തെ ദഹിസാറില്‍/പോയിന്‍സാറില്‍ പ്രശസ്തമായ ഐ സി പള്ളി അതിന്റെ അരികിലായി നിര്‍മ്മിച്ചു.

മറാത്തക്കാർ വലിയതും ശ്രുതിമധുരവുമായ നിരവധി പള്ളി മണികൾ പിടിച്ചെടുത്ത് ഹിന്ദു ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് സമർപ്പിച്ചു. ഇന്നും അത് അവിടെ കാണുവാൻ സാധിക്കും.
പ്രശസ്തമായ ഭീമശങ്കർ ക്ഷേത്രത്തിലെ പോർച്ചുഗീസ് മണികളാണ് റെഡ്ഡിറ്റ് ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നത്

1535-ൽ ഗുജറാത്ത് സുൽത്താനിൽ നിന്ന് പോർച്ചുഗീസുകാർ മുംബൈയിലെ ഏഴ് ദ്വീപുകൾ പിടിച്ചെടുത്തു.

1662-ൽ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ചാൾസ് രണ്ടാമൻ, ബ്രാഗൻസയിലെ കാതറിനെ വിവാഹം കഴിച്ചപ്പോൾ, അന്ന് “ബോം ബഹിയ” (ഗുഡ് ബേ) എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഈ ദ്വീപുകൾ അവളുടെ സ്ത്രീധനത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഇംഗ്ലീഷുകാർക്ക് കൈമാറി.
1739-ൽ മറാത്തകൾ അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നതുവരെ പോർച്ചുഗീസുകാർ വസായ് പോലുള്ള സമീപ പ്രദേശങ്ങൾ നിലനിർത്തി.
1780-ൽ മറാത്തകളിൽ നിന്ന് ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഇവ ഏറ്റെടുത്തു.
പോർച്ചുഗീസ് കാലഘട്ടത്തിൽ നിർമ്മിച്ച മാഹിമിലെ സെന്റ് മൈക്കിൾസ്, ബാന്ദ്രയിലെ മൗണ്ട് മേരി തുടങ്ങി നിരവധി മുംബൈ പള്ളികൾ ഇപ്പോഴും ജനപ്രിയമാണ്.
റോയൽ കളക്ഷൻ ട്രസ്റ്റിൽ നിന്നുള്ള ചിത്രം ബോംബെയിലെ പഴയ ഇംഗ്ലീഷ് കോട്ട കാണിക്കുന്നു.

പോർച്ചുഗീസുകാർ (പറങ്കികൾ) ലോകത്തിന്റെ കിഴക്കൻ പ്രദേശത്തെ സുഗന്ധവ്യഞ്ജനവ്യാപാരം തങ്ങളുടെ വരുതിയിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ഇതിലൂടെ ലഭിച്ചിരുന്ന പണമുപയോഗിച്ചാണവർ അറേബ്യൻ കുതിരകളെ ഇങ്ങോട്ട് ഇറക്കുമതി ചെയ്തിരുന്നത്. ഈ കുതിരകളെ സ്വന്തമാക്കാൻ ഇവിടുത്തെ പല രാജാക്കന്മാരും കൊതിച്ചിരുന്നു. 16ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ, ഡെക്കാണിലെ സുൽത്തനേറ്റുകളേക്കാളും പോർച്ചുഗീസുകാർക്ക് ഹിന്ദു വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിനോടായിരുന്നു കൂടുതൽ അടുപ്പം. ഇതിനാൽ, സുൽത്തനേറ്റുകളോട് ഗോവയിൽ നിന്ന് കുതിരകളെ ഏറ്റുവാങ്ങാനായി അറിയിക്കുകയും, വിജയനഗരത്തിലേക്ക് കുതിരകളെ നേരിട്ടെത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച അക്കൗണ്ടുകളിലൊന്ന് പോർച്ചുഗീസ് കുതിരകച്ചവടക്കാരനായിരുന്ന ഡൊമിൻഗോ പേയ്സിന്റേതായിരുന്നു. (Domingo Paes). 1565ലെ വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനത്തോടെ ഈ വ്യാപാരശൃംഘല അധപതിച്ചു. അവിശ്വാസികൾക്ക് കുതിരകളെ നൽകരുത് എന്ന് പുരോഹിതഗണവും ഒരു വശത്ത് നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 18ആം നൂറ്റാണ്ടോടെ കുതിരകച്ചവടത്തിലും, സുഗന്ധവ്യഞ്ജനവ്യാപാരത്തിലും, ഉണ്ടായിരുന്ന പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ കുത്തക അവസാനിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ പ്രതാപകാലം കഴിഞ്ഞതോടെ ഗോവയും ക്ഷയിച്ചു.

വിക്കിമീഡിയയിലെ Sarah Welch ന്റെ ഈ ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നത് ഹംപി ക്ഷേത്രാങ്കണത്തിന്റേതും, അവിടെ വിദേശീയരായ കുതിരകച്ചവടക്കാർ വിജയനഗരത്തിലേക്ക് കുതിരകളെ കൊണ്ടുവരുന്നതിന്റേയുമാണ്.

തെക്കനമേരിക്കയിൽ ഉൽഭവിച്ച ഉരുളകിഴങ്ങ്, 17ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിലാണ് പോർച്ചുഗീസുകാർ വഴി ഇന്ത്യയിലേക്കെത്തിയത്. പുകയില, കൈതച്ചക്ക, പപ്പായ (കപ്ലങ്ങ), ചോളം, മധുരകിഴങ്ങ്, കശുവണ്ടി, ചുവന്ന മുളക് എന്നിവയും ഇന്ത്യയിലവതരിപ്പിച്ചത് പോർച്ചുഗീസുകാരാണ്. നിവേശനത്തിലൂടെ (grafting) പലതരം ഒട്ടുമാവുകളും അതിലൂടെ സുപ്രസിദ്ധമായ അൽഫോൺസോ മാമ്പഴമടക്കമുള്ള പല വകഭേദങ്ങളും ഇവിടെ ലഭിച്ചു. ഇന്ത്യൻ ചെടികളെയും, ധാതുക്കളെയും അവയുടെ ഔഷധഗുണങ്ങളെയും കുറിച്ച് 1561 ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച്, ചരിത്രപ്രധാനമായ നാഴികകല്ലായി മാറിയ ഒരു പുസ്തകമെഴുതിയ ഗാർസിയ ഡെ ഒർട്ട (Garcia De Orta) യും കുടുംബവും ഗോവയിലായിരുന്നു. ജൂതമതത്തിൽ നിന്നും മതംമാറിയ അവരുടെ കുടുംബം പക്ഷേ, ക്രൈസ്തവരുടെ അന്നത്തെ കുപ്രസിദ്ധ അക്രമാസക്തമായ മതവിചാരണ (Inquisition) നേരിട്ടു. Ortaയുടെ സ്വ-സഹോദരി അതിൽ അഗ്നിക്കിരയായി കൊല്ലപ്പെട്ടു. കൂടാതെ, Ortaയുടെ മൃതദേഹം പുറത്തെടുത്ത് വീണ്ടും ചാമ്പലാക്കി. എങ്കിലും, ഇപ്പോൾ പോർച്ചുഗലിൽ Orta ഒരു ആരാധ്യപുരുഷനായി എല്ലാവരാലും വാഴ്ത്തപെടുന്നു.

www.Storytrails.com
എന്ന websiteലെ ഈ ചിത്രം, ലിസ്ബണിലെ Garcia de Ortaയുടെ ഒരു പ്രതിമയുടേതാണ്.

ലോകത്തിലെ നാലാമത്തേതും, ഏഷ്യയിലെ ആദ്യത്തേതും ആയ അച്ചടിശാല ഈശോസഭാംഗങ്ങൾ 1556ലാണ് ഗോവയിൽ സ്ഥാപിച്ചത്. എങ്കിലും, ഇത് ശാസ്ത്രീയമായ ഒരു മുന്നേറ്റത്തിന് സഹായകരമായില്ല, കാരണം – 1556 മുതൽ 1679 മുതൽ ഇവിടെ അച്ചടിച്ച 40ൽ 37 പുസ്തകങ്ങളും മതഭക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കാനുതകുന്നത് മാത്രമായിരുന്നു. വ്യാപാരസ്വാധീനം കുറയുകയും, മതഭ്രാന്ത് വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു തുടങ്ങിയപ്പോൾ, പല വ്യാപാരികളും ഗോവ ഉപേക്ഷിച്ച് കടന്നുപോയിരുന്നതിനാൽ, നഗരം അപ്രധാനമായി തുടങ്ങിയിരുന്നു. 1683ൽ ഈശോ സഭാംഗങ്ങൾ ഈ അച്ചടിശാല അവസാനിപ്പിച്ച ശേഷം 1821 വരെ ഗോവയിൽ ഒരു പ്രസ്സ് പോലുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
വ്യാവസായിക വിപ്ലവത്തിൽ പോർച്ചുഗൽ വളരെ പിന്നിലായിരുന്നതിനാൽ ഗോവ, ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ പല നഗരങ്ങളേക്കാളും വളരെ പിന്നോക്കമായിരുന്നു. ഇതിനാൽ 1900 ആയതോടെ പല ഗോവക്കാരും ബോംബെയിലേക്കും മറ്റു മികച്ച നഗരങ്ങളിലേക്കും കുടിയേറാൻ തുടങ്ങി. സലാസർ എന്ന പോർച്ചുഗീസ് സ്വേച്ഛാധിപതി,1932 മുതൽ ഗോവയിൽ ചില ഖനിവ്യവസായങ്ങൾ ആരംഭിച്ചെങ്കിലും, അതുകൊണ്ട് നഗരത്തിന്റെ പിന്നോക്കാവസ്ഥയെ തീരെ മെച്ചപ്പെടുത്താനായില്ല.

Serendipity Artsന്റെ ഈ ചിത്രത്തിൽ ആദ്യത്തെ അച്ചടിശാല സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ഗോവയിലെ സെയിന്റ് പോൾസ് കോളേജിന്റെ ഇപ്പോൾ അവശേഷിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങൾ കാണാം.

പോർച്ചുഗീസിൽ “കാസ്റ്റ” എന്നാൽ “വംശം” എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. രക്തത്തിന്റെ “ശുദ്ധി”യെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വംശീയ വിഭാഗങ്ങളെ വേർതിരിക്കാൻ ഇതുപയോഗിക്കുന്നു.

പിയേഴ്സൺ എഴുതുന്നു,
“… പോർച്ചുഗലിൽ ജനിച്ചവർ (റീനോസ്),
ഏഷ്യയിൽ, പോർച്ചുഗീസ് മാതാപിതാക്കളിൽ (കാസ്റ്റിഗോസ് അല്ലെങ്കിൽ ഇൻഡ്യാറ്റ്കോസ്) ജനിച്ചവർ,
ഏഷ്യയിൽ, പോർച്ചുഗീസ്-ഇന്ത്യക്കാരുടെ, അല്ലെങ്കിൽ പോർച്ചുഗീസ്,-ആഫ്രിക്കൻ മാതാപിതാക്കളിൽ
(യഥാക്രമം മെസ്റ്റിഗോസ്, മുലാട്ടോസ്) ജനിച്ചവർ,
എന്നിങ്ങനെയാണ് സുപരിചിതമായ ഐബീരിയൻ വംശീയ പരമ്പരകളുടെ വേർതിരിവുകൾ”
അദ്ദേഹം തുടർന്ന് പറയുന്നു “ഈ റാങ്കിംഗിന് പുറത്ത്, അതിനും താഴെയായാണ്,
തദ്ദേശീയ (ഇന്ത്യയിലെ) ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് ;എന്നാൽ, കാസ്റ്റിഗോകളെയും മെസ്റ്റിഗോകളെയും പോലും വരേണ്യവർഗം ഗണ്യമായ സംശയത്തോടെയാണ് കണ്ടിരുന്നത്.”
പോർച്ചുഗീസുകാർ ഇന്ത്യയിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും “ജാതി-വർണ്ണ” എന്ന ഹിന്ദു സമ്പ്രദായം ഇവിടെ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു, പഴയതുമായിരുന്നു.
ഇതിനാലാണ് ജാതി (കാസ്റ്റ = Caste) എന്ന പദം ഈയർത്ഥത്തിൽ ഇന്ത്യയിൽ, ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസമാണ്.

ഈ വിക്കിമീഡിയ ചിത്രം- മെക്സിക്കോയിലെ കാസ്റ്റ സമ്പ്രദായത്തിലെ 16 വംശീയ വിഭാഗങ്ങളെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.