வால்மீகி இராமாயணத்தில், அஹல்யா இந்திரன் மீது மோகம் கொண்டாள். அதனால் கண்ணுக்கு தெரியாதவளாக மாறவும், காற்றை உணவாக உட்கொண்டு பசியால் வாடவும் சபிக்கப்பட்டாள். ஆனால் நாம் அஹல்யா கல்லாக மாறியதாக நம்புகிறோம். காளிதாசர், ரகுவம்சத்தில், அவளைக் கல்லாக மாறியதாக முதலில் விவரிக்கிறார். இது, அவள் உலகத்தைப் பற்றி கவலைப்படாமல், ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தாள் என்பதைக் குறிக்கிறது.

மக்கள் மனதில், ராமனின் கால்கள் அவளைத் தொட்டபோது அஹல்யா சாப விமோசனம் பெற்றாள் என்று ஒரு நம்பிக்கை இருக்கிறது. ராமனின் கால்களில் இருந்து வந்த தூசி தொட்டு அவள் மோட்சம் பெற்றாள் என்றும் நம்புகிறோம். வால்மீகி இராமாயணத்தில், ராமனும் லக்ஷ்மணனும் அவள் காலில் விழுந்தார்கள், அவள் புகையால் சூழப்பட்ட பிரகாசமான தீப்பிழம்பு போல் இருந்தாள்.

பிற்கால கதைகள், அஹல்யா உலகத்திலிருந்து விலகி இருந்ததையும், இளம் ராமன் (சீதையை திருமணம் செய்வதற்கு முன்பே) மற்ற திருமணத்தை சரிசெய்யும் திறமை கொண்டிருந்தார் என்பதையும் வலியுறுத்துகின்றன.

படம்: ராஜா ரவி வர்மாவின் அஹல்யா ஓவியம்.

ராமன் சீதையை ஸ்வயம்வரத்தில் வெல்லவில்லை. உண்மையில் ஸ்வயம்வரம் என்பதே நடக்கவில்லை. தட்சனின் யாகம் அழிந்தபோது, சிவன் கோபத்தில் வளைத்த வில் ஜனகரின் குலத்தின் பாதுகாப்பில் வைக்கப்பட்டிருந்தது. பல அரசர்கள் சிவனின் வில்லை தூக்க முயற்சி செய்தார்கள். யாரும் வெற்றி பெறவில்லை. தோல்வியடைந்த அரசர்கள் மிதிலையை முற்றுகையிட முயற்சி செய்தார்கள், ஜனகர் அவர்களைத் தடுத்தார். இது ராமர் வரும் முன்பே நடந்த கதை.

சீதையும் அவளுடைய தோழிகளும் வில்லை தூக்க முடியாத ராவணனைப் பார்த்து சிரித்தார்கள் என்பதும், ராவணன் அவமானப்பட்டான் என்பதும் வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை. ஜனகர், வில்லை நாணேற்றுவருக்கு மட்டுமே சீதையை திருமணம் செய்து கொடுப்பதாக சபதம் செய்திருந்தார். விஸ்வாமித்ரரின் அனுமதி பெற்று பேரில், ராமன் வில்லை எளிதாகத் தூக்கி நாணேற்றி உடைத்தார். அந்த சத்தம் மிகவும் காதைப் பிளந்தது, ஜனகர், விஸ்வாமித்ரர், ராமன் மற்றும் லக்ஷ்மணன் தவிர மற்ற அனைவரும் தரையில் விழுந்தார்கள். ஜனகர் விஸ்வாமித்ரரிடம் சீதையை ராமனுக்கு திருமணம் செய்து கொடுப்பதாகக் கூறினார்.

படம்: ராஜா ரவி வர்மாவின் படம். ராமன் வில்லை நாணேற்றுவது.

பல பிரபலமான கதைகளில், சூர்ப்பனகை ஒரு அழகான பெண்ணாக ராமனை அணுகுவதாக சொல்வது உண்டு. இருப்பினும், வால்மீகி இராமாயணத்தில், அவள் ராட்சசியாகவே ராமனை அணுகுகிறாள். அவள் ராமனிடம் தான் ஒரு ராட்சசி என்றும், தனக்கு விருப்பமான எந்த வடிவத்தையும் எடுக்க முடியும் என்றும் கூறுகிறாள். அவள் தன் குடும்பம் முழுவதையும் ராமனுக்கு விவரிக்கிறாள். ராமன் லக்ஷ்மணனிடம் அவளைப் போன்ற ராட்சசிகளை ஒருபோதும் கேலி செய்யக்கூடாது என்று அறிவுறுத்துகிறார்.

அவள் ஒரு அழகான பெண்ணாக வந்தாள் என்ற விளக்கம், ராட்சசர்களின் விருப்பப்படி உருமாறும் திறனையும், வலிமையான மற்றும் தர்மமானவர்களை ஏமாற்றும் எண்ணத்தையும் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

படம்: ராஜா ரவி வர்மா. லக்ஷ்மணன் சூர்ப்பனகையின் மூக்கை அறுப்பது.

லக்ஷ்மணன் சீதையைப் பாதுகாக்கக் குடிசைக்கு முன் ஒரு கோடு வரையவில்லை. இந்த சம்பவம் வேறு எந்த சமஸ்கிருத இராமாயணத்திலும் இல்லை. பிற்கால கதைகள், ராமனைப் பாதுகாப்பதில் லக்ஷ்மணனுக்கு இருந்த கடமை உணர்வையும், லக்ஷ்மணனின் ஒழுக்கமான வீரத்தையும் நமக்கு நினைவூட்டுகின்றன. அவனது கோடு மட்டுமே யாரையும் குடிசைக்குள் நுழைய விடாமல் தடுக்க முடியும்.

உண்மையில், வால்மீகி இராமாயணத்தில், லக்ஷ்மணன் சீதை ஆணிக்கைப்படி ராமனைப் பார்க்கச் செல்வதாகவும், வன தெய்வங்கள் சீதையைப் பாதுகாக்கட்டும் என்றும் கூறுகிறார்.

படம்: ராஜா ரவி வர்மா. பொன்மான் சீதையை மயக்குவது.

பிரபலமான கதைகளில், ராவணன் சீதையை புஷ்பக விமானத்தில் அல்லது பறக்கும் தேரில் அழைத்துச் செல்கிறான். வால்மீகி இராமாயணத்தில், அவன் கழுதைகளால் இழுக்கப்பட்ட ஒரு மாய தேரில் அவரை அழைத்துச் செல்கிறான். ஜடாயு ராவணனுடன் சண்டையிட்டு, அவனது தேரை உடைத்து, கழுதைகளை கொன்று, சாரதியையும் கொல்கிறார். பின்னர் ராவணன் சீதையை சுமந்து இலங்கைக்கு பறந்து செல்கிறான்.

ராவணன் சீதையைச் சுற்றி உள்ள மண்ணை தோண்டி அவரை அழைத்துச் சென்றான் என்ற பிரபலமான கதையும் அசல் வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை. அவன் சீதையுடைய தலைமுடியையும் தொடைகளையும் பிடித்து தன் மடியில் சுமந்து செல்கிறான். பிற்காலகதைகள் சீதை தனது தாய் பூமியுடன் இணைந்திருப்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. சீதையை தாய் பூமியிலிருந்து பிரிக்க யாராலும் முடியாது, எனவே இராவணன் அவளை பூமியுடன் சேர்த்து கொண்டு சென்றான் என்றும் சொல்கின்றன.

படம்: ராஜா ரவி வர்மா. ராவணன் ஜடாயுவை கொல்வது.

சபரி பழங்களை கடித்ததாக எந்த குறிப்பும் இல்லை. பிரபலமான கதைகளில், சபரி பார்வையற்றவள் என்பதால் பழங்களை கடித்து சுவை பார்த்து ராமனுக்கு அளிக்கிறாள் என்று சொல்லப்படுகின்றது.

வால்மீகி இராமாயணத்தில், ராமனும் லக்ஷ்மணனும் சபரியின் ஆசிரமத்தை அடைந்தபோது, அவள் அவர்கள் காலில் விழுகிறாள். அவள் அவர்களை சந்தித்தவுடன், தானும் சொர்க்கத்திற்குச் செல்ல விதிக்கப்பட்டவள் என்று கூறுகிறாள். அவள் அவர்களுக்காகப் பல வனப் பொருட்களை சேகரித்திருப்பதாகக் கூறி, அவற்றை அவர்களுக்கு வழங்குகிறாள். அவள் அவர்களை பம்பை ஏரிக்கு அழைத்துச் செல்கிறாள். பின்னர் அவள் ராமன் மற்றும் லக்ஷ்மணனின் அனுமதியைப் பெற்று தன்னை தீயில் இட்டுக்கொண்டு, ஒரு தீப்பிழம்பு போல சொர்க்கத்திற்கு செல்கிறாள்.

பிரபலமான கதைகள் சபரியின் பக்தியையும், ராமன் தன் உண்மையான பக்தர்களின் செயல்களை ஏற்றுக்கொள்வதையும் காட்டுகின்றன.

படம்: சபரி ராமனை சந்திக்கிறாள். வரைந்தவர் தெரியவில்லை.

அனுமன் ராவணனின் மகன் அக்ஷனை கொன்றார். அனுமனை பிடிக்க ராவணன் இந்திரஜித்தை அனுப்புகிறான். இந்திரஜித் ஏவிய பிரம்மாஸ்திரத்தால் அனுமன் கட்டப்பட்டு கைதியாக ராவணனிடம் அழைத்துச் செல்லப்படுகிறார். இங்கு, பிரபலமான கதைகள் ராவணன் அனுமனுக்கு இருக்கை கொடுக்கவில்லை என்று கூறுகின்றன. ராவணனை அவமானப்படுத்த, அனுமன் தன் வாலை நீட்டி அதை சுருட்டி தனக்காக ஒரு நாற்காலியை உருவாக்கினார். அது ராவணனின் இருக்கையை விட உயரமாக இருந்தது. இது வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை.

அனுமன் தன்னை ராமனின் தூதர் என்று அறிவிக்கிறார். தூதரை கொல்லக்கூடாது என்ற விபீஷணர் அறிவுரையை ராவணன் ஏற்கிறான். ராவணன் அனுமனின் வாலை தீயில் எரியவைத்து தண்டிக்க மட்டுமே முயற்சிக்கிறான். சீதை அக்னி பகவானிடம் அனுமனை காப்பாற்றுமாறு வேண்டுகிறார். அக்னி நெருப்பால் சூடு வராமல் இருக்குமாறு தடுக்கிறார். இறுதியில், அனுமன் இலங்கையை எரித்துவிட்டு திரும்பிப் பறக்கிறார்.

படம்: ராஜா ரவி வர்மாவின் அனுமன்.

ராமன் கடலைக் கடப்பதற்கு முன்பும், சில கதைகளில் சீதையுடன் திரும்பும்போதும் இராமேஸ்வரத்தில் சிவலிங்கத்தை பிரதிஷ்டை செய்ததாக நம்பப்படுகிறது. இவை வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை. உண்மையில், ராமர் இராமேஸ்வரத்தில் தங்கியிருந்த பல கணக்குகள் வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை.

வானர சேனை கடற்கரையில் முகாமிட்டிருக்கும்போது விபீஷணன் ராமனிடம் அடைக்கலம் அடைகிறான். சமுத்திரத்தின் உதவியை நாடும்படி விபீஷணன் ராமனுக்கு அறிவுறுத்துகிறான். ராமனின் மூதாதையரான சாகர மன்னன் கடல்களை தோண்டுவதற்கு காரணமானவர். எனவே சாகரன் வம்சாவளியான ராமனுக்கு சமுத்திரம் உதவுவார் என்று கூறுகிறான். சமுத்திரத்தின் அதிபதி (அவருடைய பேரும் சாகரன்தான்) தனது தர்மம் முடிவில்லாத கடலாக இருப்பது என்று கூறுகிறார். ஆதலால் ராமன் கடக்க ஆழம் குறைக்க முடியாது என்றும் கூறுகிறார். விஷ்வாகர்மாவின் மகனான நளனின் உதவியை பாலம் கட்ட ராமன் பெற வேண்டும் என்று சாகரன் அறிவுறுத்துகிறார். நளன் பாலத்தை கட்டுகிறான். எனவே, அணில் கதை, அல்லது ராமனின் பெயர் எழுதப்பட்ட செங்கற்கள் மிதக்கும் கதை போன்றவை வால்மீகி இராமாயணத்தில் இல்லை.

ராமனின் சிவ பக்தி பிற்கால ஸ்தல புராணங்களிலும் பிற வாய்மொழி கணக்குகளிலும் தெரிவிக்கப்படுகிறது. மற்றும் பல்வேறு மரபுகளின் ஒற்றுமையை சித்தரிக்கின்றன. அவதார புருஷர்கள் கூட மற்ற தேவர்களின் சக்தியை ஒப்புக்கொண்டு அவர்களுக்கு வணக்கம் செலுத்த வேண்டும் என்பதை அவை வலுப்படுத்துகின்றன.

படம்: ராஜா ரவி வர்மா. சாகரனை அடக்கும் ராமன்.

ராமச்சந்திரா என்ற பெயர் வால்மீகி இராமாயணத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை, இது ராமனின் பிரபலமான பெயர்களில் ஒன்றாகும். 10 ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, குறிப்பாக துளசிதாஸின் ராமசரிதமானஸால் இந்த பெயர் பிரபலமானது. 10 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர், ராமச்சந்திரா என்ற பெயர் ராமனை குறிக்க பயன்படுத்தப்படவில்லை.

மற்ற மூன்று பெயர்களும் வால்மீகி இராமாயணத்தில் ராமனுக்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன மற்றும் அவரது வம்சத்தை குறிக்கின்றன. ராகவா ரகு வம்சத்தை சேர்ந்த ஒருவரை விவரிக்கிறது. காகுஸ்தா இஷ்வாகு வம்சத்தின் ஒரு மன்னர், இந்த பெயர் அவரது சந்ததியினருக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது. தாசரதி என்றால் தசரதனின் மகன்.

படம்: ராமனின் வம்சம், டி.கே. புத்தகங்கள்.

சோகத்ில் இருந்த தசரதன் கௌசல்யாவிற்கு ஒரு சம்பவத்தை விவரிக்கிறார். அவரது திருமணத்திற்கு முன், தசரதன் வேட்டைக்கு சென்றிருந்தார். தசரதனுக்கு ஒரு ஒலியை கேட்டவுடன் ஒரு இலக்கை குறிவைத்து சுடும் திறன் இருந்தது. காட்டில் இருந்தபோது, ​​அவர் ஒரு ஒலியைக் கேட்டார். அது யாரோ ஒரு பாத்திரத்தை நிரப்பும் ஒலி. அது ஒரு யானையின் ஒலி என்று தசரதன் தவறாக நினைத்து ஒரு அம்பை எய்தினார். அது ஒரு இளம் தபஸ்வியை தாக்கியது. அந்த தபஸ்வி பார்வையற்ற மற்றும் பலவீனமான பெற்றோர்களின் ஒரே மகன். தபஸ்வி அம்புக்காயத்ினால் இறந்துவிட்டார்.

தசரதன் தனது பாவத்தை பெற்றோரிடம் ஒப்புக்கொண்டார். துக்கத்தில் வாடிய பெற்றோர், தசரதனும் மகனை இழந்த துக்கத்தில் இறந்துவிடுவார் என்று சபித்தனர். இந்த சம்பவத்தை விவரித்த பிறகு தசரதன் இறந்தார்.

தபஸ்வியின் பெயர் ஸ்ரவணன். இந்த பெயர் பிற்கால நாட்டுப்புறக் கதைகளில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. தபஸ்வி வால்மீகி இராமாயணத்தில் பெயரால் குறிப்பிடப்படவில்லை. கதை மட்டும் தான் உள்ளது.

படம்: ஸ்ரவணன் தனது பார்வையற்ற மற்றும் பலவீனமான பெற்றோரை சுமந்து செல்கிறான்.

சீதை கடத்தப்பட்டபோது, ​​அவள் ஒரு மலை உச்சியில் சுக்ரீவனையும் மற்ற வானரர்களையும் பார்த்தாள். சீதை தனது ஆபரணங்களை தனது மேல் ஆடைக்குள் சுற்றி, ராமனின் தேடலில் வழிகாட்ட உதவும் என்று நம்பி அவர்களிடையே வீசினாள்.

சீதையின் கடத்தலைப் பற்றி ராமன் சுக்ரீவனுக்கு சொல்லும்போது, சுக்ரீவன் அந்த சம்பவத்தை நினைவு கூர்ந்து அது சீதை என்று உணர்கிறான். சுக்ரீவன் நகைகளை ராமனுக்குக் காட்டுகிறான், அவர் உடனடியாக அவற்றை அடையாளம் காண்கிறார். இவை சீதையின் ஆபரணங்கள் என்று ராமன் லக்ஷ்மணனுக்கு சொல்லுகிறார். லக்ஷ்மணன் ராமனுக்கு சொல்லுகிறார்.

“நஹம் ஜானாமி கேயுரே, நஹம் ஜானாமி குண்டலே,
நூபுரே த்வபிஜானாமி நித்யம் பாதாபிவந்தனாத்”

இது இவ்வாறு மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.

“வளையல்களை நான் பார்த்ததில்லை, காதணிகளை நான் பார்த்ததில்லை,
அவளுடைய கால்களை தினமும் வணங்கியதால் கொலுசுகளை நான் அடையாளம் காண்கிறேன்”

இது சீதையின் மீது லக்ஷ்மணன் வைத்திருந்த மரியாதையை வெளிப்படுத்தும் ஒரு அற்புதமான வசனம். இது வால்மீகி இராமாயணத்தின் ஒரு பகுதியாக கருதப்பட்டாலும், பரோடாவின் ஓரியண்டல் இன்ஸ்டிடியூட் வெளியிட்ட க்ரிடிகல் பதிப்பில் இது சேர்க்கப்படவில்லை. ராமன் நகைகளை அடையாளம் காணும் வரையிலான சம்பவங்கள் மட்டுமே உள்ளன.

படம்: ஸ்கெசஸ் அண்ட் சாங்ஸ், இன்ஸ்டாகிராம்.

ராமன் அயோத்தியிலிருந்து ஆட்சி செய்த பிறகு, குடிமக்களின் கருத்துக்களை தனது நண்பர்களிடம் கேட்கிறார். ராமனுக்காக பொழுதுபோக்கு செய்பவரான பத்ரா, சீதையின் மீது குடிமக்கள் வீசும் அவதூறுகளை ராமனுக்கு சொல்கிறார்.

ராமன் சீதாயை ஏன் ஏற்றுக்கொண்டார் என்று குடிமக்கள் ஆச்சரியப்படுகிறார்கள் என்றும் அவர் கூறுகிறார். இதே போல் அவரர் மனைவிகள் இந்த நிலமைக்கு வந்தாலும் அவர்களை ஏற்றுக்கொள்ளும் படி கட்டாயம் வந்துள்ளது என்றும் கூறுகிறார்கள் என்று சொன்னார்.

பிற்கால கதைகளில் ஒரு துணி துவைப்பவர் இந்த சந்தேகங்களையும் அவதூறுகளையும் எழுப்புவதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், வால்மீகி இராமாயணத்தில் இந்த கருத்துக்களை கூறுவது எந்த துணி துவைப்பவரும் அல்ல, குடிமக்கள் அனைவரும் தான்.

இந்த சம்பவம் உத்தர காண்டத்தில் நடக்கிறது. உத்தர காண்டம் பிற்கால சேர்க்கை என்று பெரும்பாலான அறிஞர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். உத்தர காண்டத்தின் உள்ளடக்கம் மற்றும் பாணி இரண்டுமே மற்ற காண்டங்களுடன் பொருந்தவில்லை. க்ரிடிகல் பதிப்பில் பால காண்டம் மற்றும் உத்தர காண்டத்தின் சில பகுதிகள் உள்ளன, ஆனால் பல ஸ்லோகங்கள் அதில் தவிர்க்கப்பட்டுள்ளன. இந்த சம்பவம் க்ரிடிகல் பதிப்பில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது.

படம்: வனவாசத்தில் சீதை, ராஜா ரவி வர்மா.