வித்யாரண்யர், சிருங்கேரி மட பீடாதிபதி ஆவார். இவரது ஆசியுடனும் ஊக்குவிப்புமுடனே ஹரிஹர ராயரும் புக்கராயரும் (Harihara and Bukka) விஜயநகர பேரரசை நிர்மாணித்ததாக பாரம்பரியமாக நம்பப்படுகிறது. இந்த ஹக்க-புக்கா சகோதரர்கள் காட்டில் ஒரு முயல் பல வேட்டை நாய்களை எதிர்கொண்டதை கண்டதாக கூறியபோது, அந்த இடத்தில் வெற்றிக்கான அடையாளமாக ஒரு விஜயநகரை நிர்மாணிக்குமாறு வித்யாரண்யர் கூறியதாக ஒரு கதை உண்டு.

இந்த சகோதரர்கள்பற்றி இரு வேறு கருத்துகள் உண்டு. முதலாவது, அவர்கள் கன்னடர்களென்றும் ஹொய்சல பேரரசின் சிற்றரசர்கள் என்றும் கூறப்படுகிறது. ஹொய்சாலர்களின் வீழ்ச்சிக்கு பிறகு சங்கம வம்ஸம் அதிகாரம் பெற்று விஜயநகரை நிர்மாணித்ததாக கூறப்பட்டது. இரண்டாவது, அவர்கள் தெலுங்கர்கள், காகதீய கருவூலத்தின் பொறுப்பாளர்கள் என்று கூறுகிறது. காகதீய வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு மதமாற்றம் செய்யப்பட்டு டெல்லிக்கு கடத்தப்பட்டார்கள் என்றும், பின்பு அங்கிருந்து தப்பிவந்து விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவினார்கள் என்பதும் கற்பனைக் கதை என எல்லோராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டதாகும்.

விக்கிமீடியாயின் (Wikimedia) இந்த முன்அறியப்படாத ஓவியம், ஹரிஹர-புக்க சகோதரர்கள் வித்யாரண்யரை சந்திக்கும் நிகழ்வு என்று நம்பப்படுகிறது.

ஆதாரம்: https://pragyata.com/harihara-bukka-and-the-birth-of-vijayanagara/

ஹம்பி நகரில், துங்கபத்ரா நதிக்கரையில், விஜய விட்டல கோயில் அருகில், ஸ்ரீ புரந்தரதாசருக்காக கட்டப்பட்ட மணிமண்டபம் இன்றும் உள்ளது. சங்கீத பிதாமகர் என்றழைக்கப்படும் ஹரிதாசரான புரந்தரதாசரின் “விட்டல” முத்திரையை அவரது பாடல்களில் காணலாம். அவருடைய கர்நாடக இசையில் ஹரிதாச கீர்த்தனைகள் அத்தனையும் பக்தி மார்க்கத்தின் மைல்கற்களாக அழியாப் புகழ் பெற்றவை.

இன்கோ மென்லிங்க் (Ingo Menling) என்பவரின் இந்த விக்கிமீடியா சித்திரத்தில் உள்ளது ஹம்பியில் உள்ள ஸ்ரீ புரந்தரதாசர் மணிமண்டபம்.

விஜயநகர முதல் இரண்டு அரசர்கள் காலத்தில் வாழ்ந்தவர்தான் சாயணாச்சார்யார் என்னும் சமஸ்கிருத பண்டிதர். அவருடைய உரைநடைகளும் வர்ணனைகளுமே வேதங்களின் பிற்காலத்திய மொழிபெயர்ப்புகளுக்கு ஆதாரமாக இன்றும் விளங்குகின்றன. இந்திய வேத பண்டிதர்கள் மற்றும் மேற்கத்திய ஆராய்ச்சியாளர்களின் கட்டுரைகளில் இவர் படைப்புகள் பற்றிய குறிப்பு கட்டாயம் இருக்கும். சாயணாச்சார்யாருக்கு முன்பும் பல வேத விரிவுரையாளர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் பெயர்கள் மட்டுமே இப்போது தெரியும். ஆனால் அவர்களுடைய படைப்புகளெல்லாம் காணாமல் போய்விட்டன. சாயணாச்சார்யார் படைப்புகள் அந்த பழைய விரிவுரைகளை சார்ந்து, அவற்றை பாதுகாக்கும் வகையில் அமைந்துள்ளது.

பிற்காலத்தில் மேற்கத்திய பண்டிதர்களின் படைப்புகள் வேதத்தின் சாரத்திலிருந்து சற்று வேறுபட்டிருந்தாலும் இவரது படைப்புகளையே தரமானதாக பாரம்பரிய வேத பண்டிதர்கள் பின்பற்றினார்கள். ஆனாலும் ஸ்ரீ அரவிந்தர் போன்ற சில பண்டிதர்கள் இவரது படைப்புகள் ஆன்மீகத்தைவிட சடங்குகளுக்கு முககியத்துவம் தருவதாக குறைகூறினார்கள்.

ஐரோப்பாவில், வேதத்தின் முதல் மொழிபெயர்ப்பாளர் மேக்ஸ் முல்லர் (Max Muller) படைப்புதான் இந்தப்படம். இதன் தலைப்பில்கூட “சாயணாச்சார்யாரின் வர்ணனைகள் உள்ளடக்கியது” என்று உள்ளது.

ஆதாரம்: dharmawiki.org, goldenreed.wordpress.com

விஜயநகர பேரரசர் புக்கராயரின் மகன் குமார கம்பண்ணாவின் (Kumara Kampanna) மனைவி கங்காதேவி ஒரு சிறந்த கவிதாயினி ஆவார். தான் சமஸ்கிருதத்தில் எழுதிய “வீரகம்பராய சரித்திரம்” என்ற காவியத்தில் தன் கணவரின் வாழ்க்கையை விவரிக்கையில் கிபி 1370ல் சுல்தான்களிடமிருந்து அவர் மதுரையை மீட்டதாக குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இன்றளவும் மிகப்பிரபலமாக விளங்கும் மதுரை மீனாக்ஷி அம்மன் கோயில் சரித்திரத்தை கிபி 4-ம் நூற்றாண்டிலிருந்தே காணலாம். பிற்கால மன்னர்கள் தொடர்ந்து இக்கோயிலை புனரமைத்து வந்தார்கள். கோவிலுக்குள் உள்ள ஆயிரம்கால் மண்டபதில் 985 தூண்கள் உண்டு. இவையனைத்திலும் கடவுள் மற்றும் பரிவாரங்களையும் பெண் இசைக்கலைஞர்களின் மிக நேர்த்தியான வடிவங்களையும் காணலாம்.

Britannica.com இணையதளத்தில் காணப்படும் ஆந்த்ரே கோர்போஸ்தோவின் (Andrey Khrobostov) இந்த நிழற்படத்தில் உள்ளது மதுரை மீனாக்ஷியம்மன் கோவிலில் உள்ள ஆயிரம்கால் மண்டபம்.

விஜயநகர அரசர்களுள் மிகவும் போற்றப்பட்டவர் கிருஷ்ணதேவராயர். அவர் கலைகளிலும் இலக்கியங்களிலும் அதீத ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். கன்னடம், சமஸ்கிருதம், தெலுங்கு, தமிழ் உட்பட பலமொழிகளில் புலமை கொண்டிருந்தார். அவர் தெலுங்கில் இயற்றிய மிகப்பிரபலமான “அமுக்தமால்யதா” (முத்துமாலை) எனும் பாடல் கவிதை ஆண்டாளுக்கும் அரங்கனுக்குமான திருமணத்தைப் பற்றியதாகும்.

பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவரான கவிதாயினி ஆண்டாள் தென்னிந்திய சரித்திரத்தில் நீங்காத இடத்தைப் பெற்றுள்ளார்.

இங்கே காண்பது 18-ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் சிஸ்விக் ஏலதாரர்களால் (Chiswich Auctions) ஆங்கிலக் குறியீடுள்ள (English Watermark) தாள்களில் வெளியிடப்பட்ட தெலுங்கு கையெழுத்துப்பிரதி புத்தகத்தின் நிழற்படம்.

சிலசமயங்களில் கர்நாடக சாம்ராஜ்யம் என கூறப்படும் விஜயநகர பேரரசின் சின்னத்தில், வராஹரைக் குறிக்கும் பன்றியும், சூரியன், சந்திரன் மற்றும் ஒரு கத்தியும் காணப்படுகிறது. இதற்கு சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் கர்நாடாக பேரரசர்களாக கருதப்பட்ட சாளுக்கியர்களின் சின்னத்திலும் வராஹம் (பன்றி) குறிக்கப்பட்டிருந்தது. இந்த வராஹ குறியீடுகள் மட்டுமல்லாது வாலி மற்றும் சுக்ரீவன் ஆண்ட கிஷ்கிந்தாவும் ஹனுமான் பிறந்த இடமும்தான் இன்றைய ஹம்பி (Hampi) என்பதால் மகாவிஷ்ணுவின் தசாவதாரதத்துடன் விஜயநகருக்கு தொடர்புள்ளதாக கருதப்படுகிறது.

விக்கிமீடியாவின் (Wikimedia) இந்த சித்திரம், 600 ஆண்டுகளுக்கு முன் விஜயநகரம் தோன்றியதை சிறப்பிக்கும் விதமாக இந்திய தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தால் 1936-ல் வெளியிடப்பட்ட PN பெங்கேரியின் (PN Bengeri) புத்தகத்தில் காணப்படும் விஜய்நகர பேரரசு சின்னத்தின் சிற்பம்.

விஜயநகர பேரரசின் பிரதான தெய்வம் விருபாக்ஷர். அவர் சார்பாக அரசர்கள் ஆட்சி செய்வதின் அடையாளமாகவே எல்லா அரசாணைகளும் ஏடுகளும் கையெழுத்திடப்பட்டன. அதுமட்டுமல்ல. ஹம்பியில் இன்றைக்கும் வழிபாட்டுத்தலமாக மிஞ்சியிருப்பது விருபாக்ஷர் கோயில் மட்டுமே.

இந்த சித்திரம், எபிக்ராஃபியா இண்டிகாவின் (Epigraphia Indica) 17-வது புத்தகத்தில் 114-வது பக்கத்தில் காணப்படும் விஜயநகர அரசாணை.

ஹம்பி (Hampi) நகரின் மத்தியில் துங்கபத்ரா நதிக்கரையில் பிரம்மாண்ட விட்டல கோயில் அமைந்துள்ளது. ஸ்ரீ விஜய விட்டல கோயில் என்றும் இதற்கு பெயர் உண்டு. விஜயநகர பேரரசுகளின் கட்டிட-சிற்ப அற்புத கலைத் திறன்களுக்கு இது ஒரு மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. இது 15-ம் நூற்றாண்டில் இரண்டாம் கிருஷ்ணதேவராயர் காலத்தில் கட்டப்பட்டது — யுனெஸ்கோவால் (UNESCO) அங்கீகரிக்கப்பட்ட உலக பாரம்பரிய சின்னங்களுள் ஒன்று.

இந்த கோயில், அடுத்தடுத்து ஆண்ட ஒவ்வொரு மன்னராலும் கட்டுமான முறையில் தனித்துவமாக மெருகூட்டப்பட்டு இன்றும் ஒரு பிரமிக்கத்தக்க அடையாளமாக திகழ்கிறது. இது விஷ்ணுவின் வடிவமான விட்டலவிற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. மிகநுட்பமான கற்சிற்பங்களுக்காகவும், முழுவதும் கல்லினாலேய செதுக்கப்பட்ட ரதத்திற்காகவும் இசையெழுப்பும் கற்தூண்களுக்காகவும் அனைவரையும் கவர்ந்திழுக்கும்படி அமைந்துள்ளது.

விக்கிமீடியாவின் இந்த சித்திரம், நம்நாட்டின் 50-ரூபாய் நோட்டுக்களில் காணப்படும் அதே கல்தேர்தான்.

ஆதாரம்: https://www.incredibleindia.gov.in/en/karnataka/hampi/vitthala-temple-complex

விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தில் முக்கிய பண்டிகையான மகாநவமி எனப்படும் தசரா வெகு விமரிசையாக கொண்டாடப்பட்டது. இதில் வெகுவாக அலங்கரிக்கப்பட்ட யானைப்படை, குதிரைப்படை, காலாட்படை, மற்றும் வண்ண சித்திரப் படங்கள் ஊர்வலமாக செல்லும். இந்த விழாவைப் பற்றி வெளிநாட்டு யாத்ரீகர்களும் வியாபாரிகளுமான நிக்கோலோ டீ கோண்டி (Nicholo di Conti) அப்துல் ராஜாக் (Abd-al-Razzak), ஃபெர்னாவோ நூனிஸ் (Fernao Nuniz) மற்றும் டொமிங்கோ பயஸ்‌ (Domingo Paez) போன்றவர்கள் ஏராளமான தகவல்களைப் பகிர்ந்துள்ளார்கள். போர்ச்சுகலைச் சேர்ந்த பயஸ் இதில் மிகவும் கவரப்பட்டு, “நான் என் கண்களால் பார்த்தவற்றை விவரிக்க முடியவில்லை — எல்லா திசைகளிலும் பார்த்து மெய்மறந்தவனாய் மிகவும் திக்குமுக்காடிப் போய் குதிரையில் பின்னோக்கிப் போனேன்.” என்று விஜயதசமியன்று அரச சின்னத்தை ஏந்திச் செல்லும் படைகளின் அணிவகுப்பைப் பற்றி அதிசயிக்கிறார். இந்த விழா நம் குடியரசுத தின அணிவகுப்பைப் போல் படைபலத்தையும் திறனையும் பறைசாற்றும் விதமாக பிரமிக்கத்தக்க விதத்தில் அமைந்திருக்கும்.

கல்யாண்குமாரின் இந்த விக்கிமீடியா (Wikimedia) சித்திரம், மைசூர் தசரா விழாவில்‌ யானைகளின் அணிவகுப்பை மக்கள் கண்டுகளிக்கும் காட்சி.

விஜயநகர மன்னர் அச்சுததேவராயர், அவரது சிற்றரசரான கேம்பகவுடாவிற்கு கோட்டையையும் நகரையும் நிர்மாணிக்க 12 கிராமங்களை அளித்தார். கேம்பகவுடா அதில் 65 பேட்டைகளையும், 50 எரிகளையும், சில கோட்டைகளையும் ஏராளமான கோயில்களையும் அமைத்தார். கிட்டதட்ட 400 வருடங்களுக்குப் பிறகு இப்போது அதுதான் இந்தியாவின் சிலிக்கான் நகரமாகிவிட்ட பெங்களூரு.

பயனாளி சி1எம்‌எம் அளித்த இந்த விக்கிமீடியாவின் (Wikimedia) படத்தில் கேம்பகவுடா பன்னாட்டு விமான நிலையத்தின் முன் அமைக்கப்பட்டுள்ள 108-அடி உயர “முன்னேற்றத்தின் அடையாளம்” எனப்படும் கேம்பகவுடாவின் சிலையைக் காணலாம்.

1639-ல் விஜயநகர மன்னரான பெத்த வெங்கடராயரிடமிருந்து (Pedda Venkata Raya) சோழமண்டல கடற்கரையில் (Coromandel Coast) ஒரு சிறு நிலப்பகுதியை கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி பெற்றது. 1645-ல் மறுபடியும் நிலம் கேட்டு விஜயநகரத்தின் கடைசி அரசரான ஸ்ரீரங்கராயரை (Sriranga Raya) அணுகியது. அவர் மேலும் சில நிலத்தை கூடுதலான சலுகைகளுடன் வழங்கினார். அதை விஜயநகர பேரரசின் கீழ்உள்ள ஆட்சியாளர் தமர்ல வெங்கடப்ப நாயக்கரிடம் பெற்றது.

முதலில் வாங்கிய நிலத்தில் ஒரு வருடத்திற்குள், 1640-ல் செயிண்ட் ஜார்ஜ் கோட்டைக்கு (Fort St. George) அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது. பின்னர் அந்த இடம் மெட்ராஸ் (Madras) என்ற பெருநகரமாக வளர்ந்து இன்று சென்னை ஆகிவிட்டது.

1746-ல் ஆங்கில, பிரெஞ்சுக்காரகள் சண்டையிட்டுக் கொண்டபோது, ஒரு குறுகிய காலத்திற்கு மெட்ராஸ் பிரெஞ்சுக்காரகள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. 1748-ல் அது ஆங்கிலேயரிடமே திருப்பி அளிக்கப்பட்டுவிட்டது. பிரெஞ்சுக்காரகளை பாண்டிசேரி போன்ற ஒருசில தனித்தனி இடங்களில் மட்டும் அடக்கிவிட்டு ஆங்கிலேயர்கள் தங்கள் காலனி ஆதிக்கத்தை தொடங்கினார்கள்.

விக்கிமீடியாவின் (Wikimedia) 1754-ம் வருடத்திய செயிண்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை ஓவியம், ஜேன் வேன் ரைனி (Jan Van Ryne) வரைந்தது.

1565-ல் தளிக்கோட்டையில் நடந்த சண்டையில், விஜயநகர பேரரசு பெரும் தோல்விகண்டு சரிந்தது. விஜயநகரம் சூறையாடப்பட்டு படிப்படியாக அழிக்கப்பட்டுட்விட்டது. சுல்தான்கள் படையெடுப்பின் கடைசில் வீழ்ந்த, மீட்கமுடியாததாகிவிட்டது விஜயநகரம்.

மிகவும் சக்திவாய்ந்த ராமராய பேரரசர் சுல்தான்களை பலமுறை தோற்கடித்து புறமுதுகிடச் செய்தார். இதற்கு பழிவாங்கும் விதமாக அவர்கள் ஒன்றுசேர்ந்து கூட்டுப்படையாக விஜயநகரை தாக்கினார்கள். இருப்பினும் விஜயநகரப்படை அவர்களுக்கு சற்றும் சளைத்தவர்கள் அல்ல என்பதை தளிக்கோட்டையில் நிரூபித்தார்கள்.

ராமராயருடன் படைக்குள் கூலிப்படைகள் இருந்ததால் சண்டையின் போது கிலானி சகோதரர்கள் (Gilani brothers), நூர் கான் மற்றும் பிஜிலி கான் ஆகியோர் எதிரிப் படைக்குத் தாவி இடம் மாறி தாக்கியபோது போது சண்டையின் போக்கு ராமராயருக்கு எதிராக மாறி சரிவை சந்திக்க நேர்ந்தது. இதன்மூலம் விஜயநகர பேரரசு முடிவுக்கு வந்தது.

விக்கிமீடியாவிலிருந்து (Wikimedia) பெறப்பட்ட தாஸ்‌கிரதுல் முல்க்கின் (Tazkiratul Mulk) இந்த ஓவியத்தில் சண்டைக்குப் பிறகு ராமராயரின் தலை துண்டிக்கப்படுவதைக் காணலாம்.